Η μουσική του Μιχάλη Γρηγορίου συνομίλησε με την ποίηση στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Γράφει η Μίνα Μαύρου
Ως γιος του σκηνοθέτη Γρηγόρη Γρηγορίου και της ποιήτριας Μαρίας Παπαλεονάρδου, δεν θα μπορούσε παρά να είναι πολυπράγμων και ασυνήθιστος καλλιτέχνης. Ο λόγος για τον πολυδιάστατο συνθέτη Μιχάλη Γρηγορίου, ο οποίος την Τετάρτη 17 Ιανουαρίου, παρουσίασε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών σε πρώτη εκτέλεση τους νέους κύκλους τραγουδιών του, με τη φωνητική σύμπραξη του Τάση Χριστογιαννόπουλου και της Καλλιόπης Βέττα.
Στο πρώτο μέρος της συναυλίας, με τον Μιχάλη Γρηγορίου στο πιάνο, παρουσιάστηκαν οι δύο νέοι κύκλοι τραγουδιών του συνθέτη, «Η Λήδα και ο κύκνος», αποτελούμενο από τα τραγούδια: «Ιστορία χωρίς όνομα», «Τα σχήματα», «Εικόνισμα», «Ιούνιος 1988», «Οι τρεις πριγκίπισσες», «Θέρετρα 1985», «Η Λήδα και ο Κύκνος» και «Ο νέγρος ναυτικός» καθώς και «Τα παγώνια της Μονής Βλατάδων», όλα σε ποίηση της Κατερίνας Καριζώνη, η οποία, κατόπιν θερμής παράκλησης του συνθέτη, ανέβηκε στη σκηνή και καταχειροκροτήθηκε από το κοινό.
Η ερμηνεία της Καλλιόπης Βέττα, που για πρώτη φορά συνεργάζεται με τον Γρηγορίου, αξιοσημείωτη και πλήρως εναρμονισμένη με το ύφος και τον δύσκολο μουσικό βηματισμό του συνθέτη.
Ο Τάσης Χριστογιαννόπουλος, έμπειρος πια γνώστης της μουσικής δεινότητας του Μιχάλη Γρηγορίου, μιας και έχουν συνεργαστεί στο παρελθόν, συγκίνησε και μετέφερε τις εικόνες της ποίησης της Κατερίνας Καριζώνη… εκεί όμως που ξεχώρισε ήταν στο δεύτερο μέρος, όπου κατά μόνας, ερμήνευσε τα τέσσερα κομμάτια από τον κύκλο «Mωβ», σε ποίηση Αριστοτέλη Βαλαωρίτη, Λορέντζου Μαβίλη και Άγγελου Σικελιανού και βεβαίως στο συναρπαστικό τελείωμα, όπου και μάς χάρισε τα 8 κομμάτια του κύκλου «Purple»,- την πρώτη και μοναδική φορά που ο Γρηγορίου γράφει μουσική πανω σε ξενόγλωσση ποίηση και συγκεκριμένα πάνω σε σονέτα του Shakespeare.
Αν λάβουμε υπόψιν μας ότι τα σονέτα είναι τα απόλυτα ποιήματα που εμβαθύνουν στη φύση του έρωτα, του θανάτου και του χρόνου, τότε ναι!
Ο Τάσης Χριστογιαννόπουλος στην ερμηνεία, ο Μιχάλης Γρηγορίου στο πιάνο, ο Φραντς Σεστάνι στο βιολί και ο Βαγγέλης Νίνα στο τσέλο μάς μετέφεραν καθαρές εικόνες από «του τριαντάφυλλου το κάλλος» που «καρτερούμε να σωθεί», από τον «Γοργοπόδαρο χρόνο», από την «Αγάπη την ευφυή που ακούει με το μάτι» και από την «Άχρονη την σκοτεινιά του Άδη».
Η ποίηση συνομίλησε με τη λαχτάρα του συνθέτη να αποδώσει τις λέξεις και τα νοήματα περισσότερο σκηνοθετικά-νοηματικά και- ως εκ τούτου- το αποτέλεσμα ήταν η βαθειά συγκίνηση!
Μπορεί το τελείωμα της συναυλίας να μην ήταν το αναμενόμενο, μιας και δεν κατάφερε ο ερμηνευτής και οι μουσικοί να συγχρονιστούν και να αποδώσουν το τελευταίο σονέτο, παρόλα αυτά ο αυθορμητισμός και η ακαριαία αντίδραση του Μιχάλη Γρηγορίου να τερματιστεί έτσι αναπάντεχα η μουσική βραδιά, έκανε το κοινό να ξεσπάσει σε χειροκροτήματα, ειλικρινή χαμόγελα και βροντερές επευφημίες προς τους καλλιτέχνες που επί 2 ώρες είχαν δώσει τον καλύτερο εαυτό τους επί σκηνής…
ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Σχολιάστε