To «Παράξενο Τσίρκο» των Μανόλη Ανδρουλιδάκη και Δημήτρη Λέντζου στη «Σφίγγα»

17/10/2018
Σχολιάστε

Γράφει η Αρετή Κοκκίνου

Φωτογραφίες: Αγγελική Παπαϊωάννου

Στη μουσική σκηνή «Σφίγγα» βρεθήκαμε το βράδυ της Δευτέρας 8 Οκτωβρίου, καθώς παρουσιάστηκε η δισκογραφική δουλειά του συνθέτη και κιθαριστή Μανόλη Ανδρουλιδάκη, σε στίχους του Δημήτρη Λέντζου, με τον τίτλο “Παράξενο Τσίρκο”, ο οποίος σίγουρα κινεί το ενδιαφέρον του ακροατή εκ προοιμίου και αποτελεί μία ακόμα κυκλοφορία υπό την ετικέτα του «Μετρονόμου».

Ο Δημήτρης Λέντζος, πολυγραφότατος, δίνει συχνά με πάντα ποιοτικό και ιδιαίτερο τρόπο το στίγμα του στη δισκογραφία, σε σταθερή συνεργασία με τις εκδόσεις «Μετρονόμος» και το Θανάση Συλιβό.

Η αρχική συζήτηση - συστάσεις έγιναν υπό τον συντονισμό της ραδιοφωνικής παραγωγού του Β' Προγράμματος 103,7, Λίτσας Τότσκα, η οποία έκανε και παρεμβάσεις με ποιητική διάθεση, ξεφεύγοντας από το στερεότυπο του τυπικού παρουσιαστή: «To ”Παράξενο τσίρκο” μιλάει για το παράξενο τσίρκο της ζωής, για τους μύχιους πόθους μας που ακροβατούν μέσα στη σκέψη μας, για τις γοητευτικές αυταπάτες που παντρεύουν τις ελπίδες και τις χαρές μας, μικρές και μεγάλες, με τα αδικαίωτα και τους φόβους μας. Ένας δίσκος που έγινε όπως τον παλιό καλό καιρό της δισκογραφίας, που γέννησε μεγάλους κύκλους τραγουδιών».

Δεύτερος το λόγο πήρε ο Μανόλης Ανδρουλιδάκης, ο οποίος, μεταξύ άλλων, υπογράμμισε: «Αυτή η συλλογή δεν θα μπορούσε να μην γίνει. Ο Δημήτρης Λέντζος είναι ένα σιντριβάνι που παράγει συνεχώς νέα πράγματα και το νερό του παρέσυρε και εμένα σε αυτή τη διαδικασία και με έβαλε και σε έναν τρόπο γραφής που θεωρώ ότι είναι πιο ώριμος και πιο σοβαρός από αυτά που γράφω τα τελευταία χρόνια. Κάθε στιχούργημα ακροβατεί μεταξύ ρεαλισμού, σουρεαλισμού, ποιητικών λέξεων και καθημερινής αργκό. Ευτυχήσαμε να έχουμε στην παρέα μας ιδανικούς ερμηνευτές».

Ο χειμαρρώδης και πάντα ετοιμόλογος Δημήτρης Λέντζος, θέλοντας να "βάλει τα πράγματα στη θέση τους", όπως είπε χαρακτηριστικά, τόνισε πως: «Στα σιντριβάνια το νερό είναι στάσιμο. Στα τραγούδια είναι κυρίαρχη η θέση του συνθέτη! Ο στιχουργός γράφει τους στίχους του και ο ρόλος του τελειώνει εκεί. Δεν έχω γράψει κανένα τραγούδι χωρίς μουσική. Όλοι οι στίχοι είναι τελευταίας εσοδείας».

Παλαιάς ή τελευταίας εσοδείας, εμείς σαν υποψιασμένοι και μη ακροατές διακρίναμε την έμπνευση και την ποιητική ανάγκη των δημιουργών!

Στη συνέχεια παρουσιάστηκαν τα τραγούδια του cd αρκετά λιτά με τον ίδιο τον συνθέτη στην κιθάρα κι ένα πολύ καλό rythm section, αποτελούμενο από τον Γρηγόρη Συντρίδη στα τύμπανα και το Σταύρο Καβαλιεράτο στο μπάσο. Η παρουσία όμως του πασίγνωστου μουσικού Θύμιου Παπαδόπουλου με το ινδικό φλάουτο bansuri και το κλαρίνο πραγματικά έδωσε κάτι το ιδιαίτερο στο τελικό αποτέλεσμα. Ο Μανόλης Ανδρουλιδάκης υποστήριξε με επιτυχία τον στιβαρό στίχο του Δημήτρη Λέντζου, δημιουργώντας πολύ καλά τραγούδια, ακολουθώντας το ύφος του σύγχρονου ελληνικού έντεχνου τραγουδιού.

Οι ερμηνευτές του δίσκου, η Ρίτα Αντωνοπούλου («Παλίρροια», «Το παλιό μου ρούχο», «Μικρές συμφωνίες»), ο Γιάννης Κότσιρας («Παράξενο τσίρκο», κομμάτι αφιερωμένο στον αξέχαστο Δημήτρη Μητροπάνο), η Σοφία Παπάζογλου («Στις μάγισσες», «Με μαχαίρι και με κρίνο») και ο Απόστολος Ρίζος («Το τατού», «Hνίοχος» ) απογείωσαν επί σκηνής τα κομμάτια με πολύ ωραίο και δυναμικό τρόπο, τονίζοντας το ταλέντο του συνθέτη Μανώλη Ανδρουλιδάκη αλλά και τον ποιοτικό χαρακτήρα της δισκογραφικής αυτής δουλειάς.. Από τους τραγουδιστές απουσίαζε μόνο ο Μίλτος Πασχαλίδης (λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων βρισκόταν στο εξωτερικό), του οποίου το κενό κάλυψε ο ίδιος ο Μανόλης Ανδρουλιδάκης, χαρίζοντάς μας ο ίδιος δύο τραγούδια («Το ρεσάλτο» και «Ο ρόλος»).