Το τραγούδι της εβδομάδας

και για ποιό λόγο το προτείνουμε!

«Προσκύνημα»

Νίκος Δημητράτος- Τζένη Καρέζη- Κώστας Καζάκος
Λεπτομέρεια από ζωγραφικό έργο του Κώστα Μαλάμου
Λεπτομέρεια από ζωγραφικό έργο του Κώστα Μαλάμου

Γράφει η ποιήτρια- στιχουργός Βέρα Βασιλείου- Πέτσα

Υπάρχουν ημερομηνίες που δεν ταυτίζονται με το χρόνο. Καταργούνται στη μνήμη και συνεχίζουν το ταξίδι με σπαραγμένες αισθήσεις. Βάρδιες, θαρρείς, του μέλλοντος για τη διαφύλαξη του χρώματος στα γαρύφαλλα, την ώρα της παράστασης. Ώρα που παρελαύνει η Υποκρισία ντυμένη επίσημα και εγκωμιάζει τους νεκρούς. Σ' εκείνον τον Τόπο που σε άκουσα ένα φθινοπωριάτικο βράδυ να φωνάζεις: "Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία!".

Ύστερα από χρόνια, σε συνάντησα πάλι στον ίδιο αυτόν Τόπο. Ψηλάφιζες το κτίριο που μύριζε παραίτηση κι ανάκατα συνθήματα κραυγάζανε στους τοίχους. Αιμόφυρτη η αισθητική έσερνε την οδύνη της-δυσοίωνο σημάδι κάθε πτώσης- ταγμένη στην εκδοχή της πραγματικότητας.
Στα μάτια σου, σαν να μην είχε χορτασμό η μνήμη-σχήμα οξύμωρο με τη φθορά στο σώμα- χίλια οράματα ξεπρόβαλλαν από της νιότης τον άκρατο ενθουσιασμό. Το ένα χέρι σου, στο ημικύκλιο της μέσης της. Το άλλο, στο κοντάρι της σημαίας. Και τίποτα για το μάταιο να μην σου λένε οι φωνές των συντρόφων για την αντίσταση στο Θάνατο. Μέχρι που, η υποταγμένη ερπύστρια έσυρε τους τροχούς της πάνω στα νεανικά της μέλη…
- Μαρίααααα!
-Ορέ…στη…Ορέστ…

Κανένα λάθος δεν έκανε, τότε, η γενιά σου. Μονάχα πίστεψε στη δίκαιη μοιρασιά της ομορφιάς του κόσμου. Ανεμόσκαλα για την τόλμη της αθωότητας. Τώρα το βλέμμα σου δεν έχει σπίθα, καθώς, χρόνια συντηρείς μέσα σου την πληγή, και την απορία για την παρέκκλιση ορισμένων συντρόφων σου.
Σήμερα, σε είδα πάλι να ατενίζεις από μακριά εκείνον τον Τόπο, εκείνες τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες για "ψωμί-παιδεία-ελευθερία", εκείνες τις πυρπολημένες πάνω στην τροχιά των οραματισμών σου…

*Επιλογή εβδομάδας το "Προσκύνημα", σε μουσική Σταύρου Ξαρχάκου και στίχους Ιάκωβου Καμπανέλλη από το εμβληματικό και πάντα διαχρονικό θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη, "Το μεγάλο μας τσίρκο", που πρωτοανέβηκε τον Ιούνιο του 1973. Λίγο πριν από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, διακόπτονται από το καθεστώς της Χούντας οι παραστάσεις, ενώ συνεχίζονται, μετά την αποφυλάκιση του Κώστα Καζάκου και της Τζένης Καρέζη. Το "Προσκύνημα" προστίθεται στις νέες παραστάσεις και χαρακτηρίζεται ως ένα κομμάτι, αφιερωμένο στα θύματα του Πολυτεχνείου.

    Μοιραστείτε το άρθρο:

    ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ

    «Να μ’ αγαπάς»

    ΕΠΟΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ

    «Και να αδερφέ μου»

    Σχολιάστε

    ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

    «Να μ’ αγαπάς»

    Παύλος Σιδηρόπουλος

    Συνέχεια

    «Σιγανοψιχάλισμα»

    Πάνος Γαβαλάς

    Συνέχεια

    «Στη ρωγμή του χρόνου»

    Mανώλης Ρασούλης

    Συνέχεια

    Apres la pluie

    Rene Aubry

    Συνέχεια

    «Η μέρα εκείνη δε θα αργήσει»

    Μάνος Λοϊζος- Δήμητρα Γαλάνη

    Συνέχεια

    «Πόσο σε θέλω»

    Λαυρέντης Μαχαιρίτσας

    Συνέχεια

    «Έπεφτε βαθειά σιωπή»

    Γιάννης Πουλόπουλος

    Συνέχεια

    «Φεντερίκο, πατρίδα μου μακρινή»

    Iωάννα Φόρτη

    Συνέχεια

    «Σινεμά ο Παράδεισος»

    Συνέχεια