O Κώστας Λειβαδάς #μένει σπίτι# και συνιστά να κρατήσουμε ζωντανά τη φλόγα και το πείσμα!

Γράφει η Μίνα Μαύρου

Το ότι ο Κώστας Λειβαδάς κάθεται καθημερινά στο πιάνο του και συνθέτει με απίστευτη ευκολία μελωδίες και τραγούδια το ξέρουμε όλοι, χρόνια τώρα... Εν μέσω κορονοϊού όμως, τι γίνεται;

Κάτι αντίστοιχο, όπως μάς εξομολογείται ο ταλαντούχος τραγουδοποιός, αφού ετοιμάζει τον καινούργιο του προσωπικό δίσκο, ενώ, με το ψύχραιμο και διορατικό βλέμμα του δημιουργού, προσπαθεί να μη χάνει το νόημα της αγάπης και εύχεται, μέσα από όλο αυτό, να βγούμε πιο ενωμένοι από ποτέ!

Kώστα, πώς αντιμετωπίζεις τον εγκλεισμό, λόγω κορονοϊού;

Μένω στο σπίτι εκτός από πολύ πολύ απαραίτητες μετακινήσεις, ενημερώνομαι λίγη και ελεγχόμενη ώρα από 2-3 διεθνή δίκτυα που εμπιστεύομαι και... κατά τ' άλλα, συγκεντρώνομαι στο σύμπαν που έτσι κι αλλιώς ζούσα από πριν, γύρω από τις Τέχνες, με διάβασμα, γράψιμο, συναυλίες και φυσικά προχωράω αργά τον καινούργιο προσωπικό μου δίσκο από το σπίτι στο home studio, προσέχω πολύ και διπλά και προσεύχομαι για όλον τον κόσμο…

Ποια είναι τα κεντρικά σημεία της νέας καθημερινότητάς σου;

Αυτό προσπαθούσα να πω και πριν… δεν θα έλεγα ότι είναι και πολλά καινούργια για 'μένα, απλά είμαστε όλοι σε πιο καθιστική φάση, ειδικά και λόγω καιρού που χαλάει κάθε τόσο και δεν μπορείς να βγεις ούτε για άσκηση. Κατά τα άλλα δεν έχω ταξίδια και συναυλίες που είναι μεγάλη διαφορά και δεν μπορώ να πάω στο στούντιο που θα πήγαινα αυτή την περίοδο... με τους στενούς συγγενείς μου είμαι σε μόνιμη σύνδεση, όπως και με τα πολύ πολύ στενά μου πρόσωπα… έχω φάει τη νύχτα με το κουτάλι, δεν μου έχει λείψει η νυχτερινή έξοδος, ούτε και υπήρξα καταναλωτικό παιδάκι!

Ανησυχώ φυσικά για όλους και πώς θα μας βρει το τέλος αυτού του έργου. Επέστρεψε η ανησυχία, όπως κάθε τόσο την τελευταία δεκαετία, τώρα φυσικά με πολύ πιο θανάσιμο αντίπαλο! Μια τρελή δεκαετία για τους ιστορικούς του μέλλοντος αλλά και τους δημιουργούς, που έχουν να καταγράψουν τέρατα.

Συμβουλές για τη διαχείριση της νέας πραγματικότητας δίνεις;

Ψυχραιμία, αποκομματικοποίηση, σωστή ενημέρωση και πειθαρχία! Μετά από αυτά, όλα όσα μάς φέρνουν στην ψυχή μας πιο κοντά, η δημιουργία και όσα μας ευχαριστούν είναι μονόδρομος, ιδιαίτερα για όσους έχουν οικογένεια και πηγαίνουν στη δουλειά καθημερινά! Αυτούς σκέφτομαι πιο πολύ και τις ηρωικές προσπάθειές τους... να μη ξεχνούν στο τέλος της ημέρας την αποσυμπίεση, γιατί η πίεση είναι πολύ μεγάλη αυτές τις μέρες. Επικρατεί μεγάλη ένταση!

Κάνε τον dj στους έρημους δρόμους της Αθήνας. Ποια μουσική/ τραγούδι θα επέλεγες;

«Γέλα πουλί μου γέλα είναι η ζωή μια τρέλα», ειδικά για τον τελευταίο στίχο… η φλόγα και το πείσμα μας πρέπει να ειναι ζωντανά και όχι από συνήθεια. Τώρα είναι η ώρα, για να το θυμηθούμε ολοι απ' την αρχή.

Ένα γεγονός που σε κάνει να γελάς και να λες: «Όλο αυτό θα περάσει, γιατί το ωραιότερο πάρτι δεν έχει έρθει ακόμη»!

Είμαι πάντα αισιόδοξος, παρόλο που αυτή τη φορά είναι μεγάλη η κούραση από τις προηγούμενες κορυφώσεις της κρίσης και τώρα μάλιστα είναι η ίδια μας η υγεία σε πρώτο πλάνο, όμως και το «Κάθε μπαλκόνι έχει άλλη θέα» και το τραγούδι «Η επιμονή σου» δεν ειναι καθόλου τυχαία!

Το πρώτο και το τελευταίο τραγούδι της ταυτότητάς μου! Παίρνω καθημερινά δύναμη από τα μαγικά ηλιοβασιλέματα και προσπαθώ να μη χάνω το νήμα της μαγείας και της ποίησης, όπως και το νόημα της αγάπης! Είναι πολύ δύσκολο το ξέρω, αλλά μπορούμε να το πετύχουμε και αυτό ΑΠΟ μόνο του είναι το ίδιο το μέλλον, το εμπεριέχει και το προβάλλει.

Σαν άτομα και σαν κοινωνία θα βγούμε πιο δυνατοί, μέσα από τη δοκιμασία του COVID- 19;

Δεν ξέρω ειλικρινά… θα έπρεπε και θα ήθελα πολύ. Πρέπει μετά από όλο αυτό να είμαστε πιο ενωμένοι από ποτέ, όμως κομματικές φωνές, διχαστικές φωνές και αλληλοσπαραγμός (που είναι από τα δυνατά μας πάντα στοιχεία, δυστυχώς ) εξακολουθούν να δίνουν και να παίρνουν ακόμα και στις σελίδες των ομογενών. Μακάρι... γεμάτους υγεία και ενωμένους θα μας ήθελα, ναι!

Ποιο τραγούδι αφιερώνεις στους αναγνώστες μας;

Αφιερώνω στους αναγνώστες το τραγούδι, «Η επιμονή σου» καθώς και το «Όσο δεν είμαστε μαζί» που θα το χρειαστούμε σίγουρα για το μέλλον. Επίσης και το «Δεν θέλω άλλες ειδήσεις» για ευνόητους λόγους...

Η πρώτη αγκαλιά που θα δώσεις, με το που θα αρθεί η απαγόρευση της κυκλοφορίας.

Η πρώτη αγκαλιά;;; Στα αδέρφια του πατέρα μου σίγουρα, που έχουν τρομάξει αρκετά και προστατεύονται πολύ! Δεν βλέπω την ώρα να τους πω το ρεφρέν: «Και κάθε μέρα, κάθε νύχτα, μάς σημαδεύει μες τα μάτια η ζωή κι όλο που πάει να μας πετύχει, εμείς ξυπνάμε πάλι ζωντανοί», όπως δε βλέπω και την ώρα να ξαναβρεθώ με τους φίλους μου κάτω αλλά και πάνω στη σκηνή! Δυνατές ευχές σε όλους!!!