Συνεντεύξεις

Ρωτάμε, απαντάνε!

Nικόλας Ευαντινός:«Οι ΦΕΡ' ΤΟ ΦΟΚΟ αντιστέκονται στην ανασφάλεια και στην αβεβαιότητα για το αύριο»

Γράφει η Ιλένια Χρίστου

Η σκέψη που έκανα, ακούγοντας για πρώτη φορά (μόλις πριν από λίγους μήνες) το μουσικό σχήμα "Φέρ' το Φόκο", ήταν ότι «εδώ έχουμε κάτι πολύ ενδιαφέρον και ουσιαστικό»! Έξω από νόρμες και συστήματα, με μια δόση τρέλας και «ειρωνείας», συνδυάζοντας ετερόκλιτα μουσικά στοιχεία με λόγο ουσίας, που προέρχεται μέσα από μια βαθειά διεισδυτική ματιά!

Οι "Φέρ' το Φόκο" μάς ξεσήκωσαν και μας «τρόλαραν» με τους "Καλικάντζαρους" – το τραγούδι που κυκλοφόρησαν το Δεκέμβριο, ενώ λίγο μετά την έναρξη της πανδημίας, μας μίλησαν για την "Έρημο", με τη φωνή της Μάρθας Φριντζήλα, επισημαίνοντας με τον τρόπο τους ότι η «εσωτερικότητα και η επιστροφή στην ανθρώπινη ρίζα μας μπορεί να αποτελέσει μήτρα δημιουργίας, της ισχυρότερης ενέργειας απέναντι σε ό,τι μας καθηλώνει».

Εμείς αυτές τις μέρες είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τον ποιητή και τραγουδοποιό, Νικόλα Ευαντινό, που είναι και ο δημιουργός του συγκροτήματος. Ο Νικόλας μένει μόνιμα στην Ιεράπετρα της Κρήτης, έχει γράψει πέντε ποιητικά βιβλία, ενώ ποιήματά του έχουν συμπεριληφθεί σε διάφορες ανθολογίες και έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά και στα γαλλικά.

Μας συστήνει λοιπόν τους "Φέρ' το Φόκο" που, όχι μόνο ήρθαν για να μείνουν, αλλά πρέπει και να μείνουν!

Θα ήθελα να ξεκινήσουμε με το όνομα του σχήματος … "Φέρ' το Φόκο". Πώς προέκυψε και ποιο το μήνυμα πίσω από αυτό;

Το "Φέρ' το Φόκο" είναι μια φράση απεύθυνσης. Την απευθύνουμε στον «άλλο», για να μας δώσει την φωτιά του κι έπειτα να μπορέσουμε με την σειρά μας να μεταδώσουμε την φωτιά που πήραμε. Αυτό άλλωστε είναι η διαδικασία της ζωής αλλά και της τέχνης στον πυρήνα της. Κι όταν λέμε φόκο, δηλαδή φωτιά, εννοούμε ακριβώς αυτό το στοιχείο δημιουργίας, εξέλιξης ακόμα και καταστροφής, ώστε να αναδυθεί το νέο. Ως φράση νιώθω πως με ένα τρόπο, ενώ εμπεριέχει μια πανανθρώπινη αλήθεια - άλλωστε η φωτιά είναι ένα πανανθρώπινο σύμβολο που σηματοδοτεί την αρχή του πολιτισμού- ταυτόχρονα είναι μια φράση περιθωρίου, μια φράση εφηβική, μια φράση που κάποτε την χρησιμοποιούσαμε στα πρώτα χρόνια μας, ως καπνιστές. Κάνοντας «φόκο» την φωτιά, είναι σαν να την φέρνουμε πιο κοντά μας, να την κάνουμε πιο ανθρώπινη και άμεση.

Πότε ξεκίνησε, ποια είναι τα μέλη και ποια η πορεία του σχήματος μέχρι σήμερα;

Ξεκινήσαμε κάπου στο 2014, όταν γνωρίστηκα με τον ντράμερ Θοδωρή Σπανοδήμο. Εκείνος με σύστησε στον Γιώργο Λαμπράκη. Τα παιδιά δέχτηκαν να με βοηθήσουν με κάποιο υλικό που είχα κι έτσι αποτελέσαμε την βασική μαγιά της μπάντας. Παίξαμε με πολλούς μουσικούς και φίλους, εδώ στην Ιεράπετρα και καταφέραμε να ολοκληρώσουμε τον πρώτο μας δίσκο το 2015, καθώς και να κάνουμε το πρώτο μας live, εκτός Κρήτης, στον "Ρυθμό" στην Αθήνα. Πλέον, με την προσθήκη στο μπάσο του Δημήτρη Καραντούνια βαδίζουμε στη νέα μας φάση, στο νέο μας δίσκο, έχοντας στο ενεργητικό μας δυο πετυχημένες εμφανίσεις στο "Γυάλινο" και στο "Cabaret Voltaire". Αναφέρομαι σε αυτές τις εμφανίσεις, κυρίως εξαιτίας της δυσκολίας που έχουμε όσοι ζούμε στην νησιωτική επαρχία, να εξασφαλίσουμε μια τέτοια δυνατότητα με αξιοπρεπείς όρους.

Σας χαρακτηρίζει ένα πρωτότυπο ηχητικό ύφος … Ποιο είναι το μουσικό σας στίγμα;

Δεν μπορούμε να το ορίσουμε ούτε εμείς! Στη ουσία τα τραγούδια μου αφενός και η ηχητική ταυτότητα που δίνεται από τον Γιώργο, ως παραγωγό, αποτελούν τις δημιουργικές μας βάσεις. Όλοι μας έχουμε συγκεκριμένες και ετερόκλιτες καταβολές. Από την παράδοση και το ρεμπέτικο, ως το πανκ και το heavy metal, και από το επώνυμο τραγούδι της ελληνικής τραγουδοποιϊας ως την ατμοσφαιρική ambient. Η αλήθεια είναι πως πλέον μάθαμε να τολμάμε και να σκεφτόμαστε έξω από «κουτάκια».

Πριν από λίγο καιρό και μάλιστα στο ξεκίνημα όλης αυτής της περιπέτειας που βιώνουμε κυκλοφορήσατε την «Έρημο» με την εξαιρετική ερμηνεία της Μάρθας Φριντζήλα. Γιατί επιλέξατε τη συγκεκριμένη ερμηνεύτρια;

Η Μάρθα Φριντζήλα αποτελεί μια περίπτωση σπάνια για το ελληνικό τραγούδι. Δεν μιλάμε απλά για μια φωνή. Μιλάμε για μια πολιτιστική παρουσία πολυσχιδή, με ένα βάθος πνευματικό χωρίς διανοουμενίστικα βαρίδια. Είναι καλλιτέχνης χωρίς την έκπτωση και την αλλοτρίωση του όρου στις μέρες μας. Ο τρόπος που τραγουδάει ακούγεται στα αυτιά μου σπαρακτικός και συνταρακτικός. Κάθε στίχος αποκτά το αληθινό του βάρος με τη φωνή της και νιώθω πως σέβεται απόλυτα ό,τι τραγουδάει. Αυτό είναι σπάνιο στις μέρες μας.

Πώς ήταν συνεργασία μαζί της;

Άψογη με τις δυσκολίες που κρύβει η απόσταση. Ευτυχώς τα καταφέραμε. Την ευχαριστούμε τόσο πολύ.

Όπως είχατε πει, πρόκειται για ένα τραγούδι που θα θέλατε να «λειτουργήσει ως αντίδοτο και ξόρκι στον ζόφο». Θα ήθελες να μας το εξηγήσεις αυτό;

Υπάρχει στις μέρες μας αρκετό σκοτάδι. Ανασφάλεια και αβεβαιότητα για το αύριο γεννούν καχυποψία, φόβο και μίσος. Σε αυτήν την αρνητική εσωστρέφεια αντιστεκόμαστε. Με το τραγούδι μας, λοιπόν, μιλάμε για μια άλλου είδους ενδοσκόπηση, μια προσωπική έρημο, στην οποία όλοι πρέπει να θητεύσουμε, προκειμένου να συναντηθούμε με τους άλλους, έχοντας κατακτήσει την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας.

Θα ήθελα να σταθούμε όμως και στο τραγούδι που κυκλοφορήσατε λίγο πριν από τα Χριστούγεννα με τον επίκαιρο για την εποχή τίτλο «Καλικάντζαροι», προσεγγίζοντας τα σκανταλιάρικα αυτά όντα με ένα εντελώς διαφορετικό τρόπο. Μίλησέ μας γι' αυτό …

Οι "Καλικάντζαροι" είναι ένα τραγούδι σκανταλιάρικα πολιτικό. Η τρέλα και το ανορθόδοξο, η ρήξη με τις συμβάσεις, η ειρωνεία και το εξεγερσιακό πνεύμα… όλα υπάρχουν εκεί και νιώθω πως αποτελούν απαραίτητες προϋποθέσεις για τη ζωή –δεν ξέρω για άλλους, σίγουρα για τη δικιά μου. Πάντως ο λαός που κάποτε ζούσε εδώ μέσα από τις δοξασίες, τα ήθη και τα δημιουργήματά του δείχνει πως διέθετε όλα τα παραπάνω χαρακτηριστικά.

Νικόλα, εκτός από τη μουσική, ασχολείσαι και με την ποίηση. Και, αν δεν κάνω λάθος, προϋπήρχε της μουσικής στη ζωή σου. Πώς αποφάσισες να αρχίσεις να ντύνεις το λόγο σου με μουσική;

Όσο αστείο, τρελό ή μεγαλόσχημο μπορεί να ακουστεί κάτι τέτοιο στις μέρες μας, η ύπαρξη και η ζωή μου δικαιώνεται μέσω της Ποίησης. Σε αυτήν ανήκω και αυτό είμαι! Η τραγουδοποιϊα είναι ένα είδος παιχνιδιού, το οποίο, όποτε συμβαίνει, συντελείται με απόλυτο σεβασμό και αγάπη. Δυστυχώς, δεν έγινα ποτέ δεξιοτέχνης και δεν διδάχτηκα μουσική. Αγαπώ τη μουσική, αλλά ως τέχνη η Ποίηση είναι το πεδίο που με απορροφά ολοκληρωτικά. Τώρα, το κομμάτι της που συνδέεται με τη μουσική είναι η στιχουργική, η οποία είναι λόγος προορισμένος, να ντυθεί μουσικά. Αντίθετα η ποίηση πρέπει να μπορεί να σταθεί αυθύπαρκτη. Το να υπάρχουν ποιητικοί στίχοι στα τραγούδια, είναι καλό. Το να υπάρχουν ποιήματα –στιχουργήματα δεν είναι. Εγώ πάντως στα τραγούδια νιώθω πως στιχουργώ με ποιητικότητα. Δεν μελοποιώ ποιήματα.

Θεωρώ ότι η Κρήτη μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για ένα δημιουργό, ειδικά για έναν ποιητή. Συμφωνείς με αυτό;

Δεν νομίζω πως είναι θέμα τόπου. Δεν ξέρω καν αν υπάρχει πηγή έμπνευσης κάπου. Ένας δημιουργός έχει ως πρώτη ύλη την ρίζα του. Που σημαίνει το βίωμα: είτε είναι εμπερικό, είτε φαντασιακό, είτε δικό του είτε άλλων. Δεν νιώθω πως είναι ζήτημα γεωγραφίας. Σαφώς η Κρήτη έχει τα ιδιαίτερα δικά της χαρακτηριστικά που την καθιστούν ένα τόπο ακραίας ομορφιάς, όπως δικά του ταυτοτικά χαρακτηριστικά διαθέτει και κάθε τόπος. Αυτά μπολιάζουν και σμιλεύουν μια δημιουργική ψυχή.

Όμως μένοντας μόνιμα στην Κρήτη και ιδιαίτερα στην Ιεράπετρα, που είναι πιο μικρή περιοχή, δεν νιώθεις να έχεις βρεθεί μακριά από το κέντρο των «μουσικών εξελίξεων»;

Ναι. Το έχω νιώσει και πολύ έντονα. Ειδικά στην αρχή των μουσικών μου επιδιώξεων. Άλλωστε εδώ στην Κρήτη, δεν νιώθω πως υπάρχουν σκηνές που θα φιλοξενούσαν νέα πράγματα. Όμως δεν μπορείς να τα έχεις όλα. Η ποιότητα ζωής εδώ είναι ασύγκριτα καλύτερη. Η τεχνολογία μάς δίνει άλλωστε τη δυνατότητα να δημιουργούμε και να επικοινωνούμε αλλιώς. Άλλωστε και στην Αθήνα, δεν συντελείται δα και καμιά πολιτιστική επανάσταση, μη γελιόμαστε. Η εμπορευματοποίηση της ψυχαγωγίας δεν αφήνει το περιθώριο ρίσκου, για να φιλοξενηθούν εγχειρήματα σαν το δικό μας. Επομένως όλα καλά. Αν μπορέσουμε στο μέλλον να κάνουμε στοχευμένες εμφανίσεις και έρθουμε σε επαφή με ανθρώπους που θα εκτιμούσαν την δουλειά μας, μέσω Φεστιβάλ και συναυλιών, θα ήμουνα πολύ χαρούμενος. Αρκούν αυτά.

Πώς αντιμετωπίσατε στην Κρήτη την περίοδο της καραντίνας;

Σε γενικές γραμμές ίσχυσε η φράση «ο φόβος φυλάει τα έρμα». Για 'μένα η καραντίνα, παρά την κούραση, λειτούργησε δημιουργικά.

Πιστεύεις ότι μπορεί να βγει κάτι καλό μέσα από όλη αυτή την πρωτόγνωρη περιπέτεια;

Το καλό θα είναι αν η κοινωνία καταλάβει τι πάει να πει ιδιωτικοποίηση της υγείας, κερδοφορία πάνω από τις ανθρώπινες ζωές, αν νιώσει το σκληρό ταξικό πρόσημο που έχει ακόμα και ο θάνατος και αντιδράσει. Αυτό θα είναι το μεγαλύτερο καλό.

Και για να ξαναγυρίσουμε στους "Φέρ' το Φόκο"… Mε τα δύο τελευταία τραγούδια σας μας ανάψατε τις σπίθες. Να περιμένουμε να μας «φέρετε τη φωτιά» της δημιουργίας σας με την κυκλοφορία μιας ολοκληρωμένης δισκογραφικής δουλειάς;

Αυτό ελπίζουμε κι εμείς και για αυτό δουλεύουμε. Αν πάντως τα τραγούδια μας επιτυγχάνουν να ανάβουν σπίθες, χαιρόμαστε πολύ και παίρνουμε δύναμη. Ευχαριστούμε θερμά για την φιλοξενία και την φωτιά που μας δίνουν οι σπίθες σας!

Εμείς σας ευχαριστούμε. Ευχόμαστε καλή και δημιουργική συνέχεια...

    ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

    Nικόλας Ευαντινός:«Οι ΦΕΡ' ΤΟ ΦΟΚΟ αντιστέκονται στην ανασφάλεια και στην αβεβαιότητα για το αύριο»
    Nικόλας Ευαντινός:«Οι ΦΕΡ' ΤΟ ΦΟΚΟ αντιστέκονται στην ανασφάλεια και στην αβεβαιότητα για το αύριο»
    Nικόλας Ευαντινός:«Οι ΦΕΡ' ΤΟ ΦΟΚΟ αντιστέκονται στην ανασφάλεια και στην αβεβαιότητα για το αύριο»
    Nικόλας Ευαντινός:«Οι ΦΕΡ' ΤΟ ΦΟΚΟ αντιστέκονται στην ανασφάλεια και στην αβεβαιότητα για το αύριο»
    Μοιραστείτε το άρθρο:

    Σχολιάστε

    ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

    Δέσποινα Ραφαήλ: «Στόχος μου είναι, μέσα από τη φωνή μου, ο κόσμος να θυμάται τα χρόνια της ξεγνοιασιάς»

    Γράφει η Μίνα Μαύρου Τη Δέσποινα Ραφαήλ τη γνώρισα μια βραδιά αφιερωμένη στην ποίηση. Σιωπηλή και...

    Συνέχεια

    Περικλής Κανάρης: «Είμαι βαθειά συνδεδεμένος με τις ρίζες μου και το ελληνικό τραγούδι είναι η ψυχική μου γέφυρα προς αυτές»

    Γράφει η Αρετή Κοκκίνου Ο Περικλής Κανάρης ζει, εργάζεται και δημιουργεί στο εξωτερικό, πάντα όμως...

    Συνέχεια

    Η Γεωργία Bεληβασάκη και ο Luis Borda στο «Μουσικόγραμμα»

    Γράφει η Αρετή Κοκκίνου Με τη Γεωργία Βεληβασάκη γνωριστήκαμε σε καλλιτεχνικό και ανθρώπινο...

    Συνέχεια

    Θανάσης Συλιβός: «Σκοπός είναι να διατηρείς την ταυτότητά σου και να μην προδίδεις το κοινό που σε ακολουθεί»

    Γράφει η Μίνα Μαύρου Φωτογραφίες: Ευαγγελία Θωμάκου "Θα πάμε...

    Συνέχεια

    Βασίλης Ξενόπουλος: «Δεν μου αρέσει να βάζω ταμπέλες. Nιώθω το ίδιο οικεία, όταν παίζω ethnic, latin, soul και funk μουσική»

    Γράφει η Αρετή Κοκκίνου Το να είσαι Έλληνας, γεννημένος στην Αθήνα, να κάνεις έναρξη διεθνούς καριέρας στα 19 σου,...

    Συνέχεια

    Κώστας Λεμονίδης:«Στην Ελλάδα υπάρχει κοινό για όλα τα είδη μουσικής»

    Γράφει η Ιλένια Χρίστου Στροφή στην instrumental μουσική κάνει ο Κώστας Λεμονίδης με την πέμπτη...

    Συνέχεια

    Kλεονίκη Δεμίρη: «Το ταλέντο και το πόσο έχεις δουλέψει είναι η... μαγική συνταγή για την επαφή με τον κόσμο»

    Γράφει η Μίνα Μαύρου «Mε το ίδιο πάθος που απολαμβάνω ένα βαλς, όταν περπατάω στο έρημο κέντρο...

    Συνέχεια

    Η Σεμίνα Διγενή #μένει σπίτι# και δεν αναστέλλει (με τίποτα) τη δράση της!

    Γράφει η Μίνα Μαύρου Πάντα η Σεμίνα Διγενή μού έδινε την εντύπωση ότι δημιουργεί με αίσθημα του...

    Συνέχεια

    Αλέξανδρος Kαψοκαβάδης: «Μου αρέσει να δημιουργώ και να γράφω μουσική διαρκώς»

    Γράφει η Ιλένια Χρίστου «…Όλα τα κινητήρια πρότυπά μου ήταν καλλιτέχνες που χρησιμοποίησαν...

    Συνέχεια