Συνεντεύξεις

Ρωτάμε, απαντάνε!

«Κάλλας-Βέμπο: Μία φανταστική συνάντηση»-Καπαρού, Πάσχου και Αναστασίου μιλούν για την παράσταση

Γράφει η Μίνα Μαύρου

Πιτσιρίκι θυμάμαι στο λόμπι της Μεγάλης Βρετάνιας, περνάει μία κυρία με ταγέρ, ψηλή, όμορφη... Σταματάει και λέει στη μάνα μου:

«Ελένη!».

«Μαρία!», απαντά η μάνα μου… Φιλιά, αγκαλιές…

«Τι κάνεις με το τραγούδι εσύ, που είχες φωνάρα;»

«Τι να κάνω; Έκανα το παιδί, ο άντρας μου έχει δημόσια θέση και δεν μπορώ !». Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα σκύβει και μου ψιθυρίζει στο αυτί: «Αυτή είναι η Κάλλας που σου βάζω και ακούς!».

Η πρώτη έντονη σκηνή που έχω από την κουβέντα μου με τον Βασίλη Αναστασίου, τον σκηνοθέτη της παράστασης «Κάλλας-Βέμπο μία φανταστική συνάντηση», μίας παράστασης που εδώ και σχεδόν 2 μήνες προχωράει εντυπωσιακά ανοδικά στο "Half Note" και δικαίως παίρνει το εισιτήριο και για το 2019!

Και η Βέμπο πώς προέκυψε, αναρωτιέμαι…

«Με νανούριζε με τραγούδια της Βέμπο, την οποία και γνώρισα ως μαθητής σχολείου. Είχαμε πάει μία αντιπροσωπεία στο σπίτι της και της ζητήσαμε να έρθει σε μία εκδήλωση που κάναμε για την 28η Οκτωβρίου. Μού είχε κάνει εντύπωση το πόσο αυθόρμητη και αγέρωχη ήταν!».

Ο σκηνοθέτης Βασίλης Αναστασίου
Ο σκηνοθέτης Βασίλης Αναστασίου

Καθώς προχωράει η συζήτηση, φέρνω στο μυαλό και τα αυτιά μου σκηνές και τραγούδια της παράστασης που έχω παρακολουθήσει. Κάλλας και Βέμπο, ενσαρκωμένες από την σοπράνο Κάτια Πάσχου και την κοντράλτο Αργυρώ Καπαρού, μιλούν αλλιώτικα, με ελληνικά εποχής του '60, που θα μπορούσε να έχει γράψει ο Σακελάριος, ο Γιαννακόπουλος και ο Ψαθάς. Αυτή τη φορά όμως είναι διαφορετικές! Δεν είναι οι πρωταγωνίστριες της σκηνής, αλλά οι δευτεραγωνίστριες και οι κομπάρσες της ζωής τους…

Μέχρι την ώρα που θα ορθώσουν το ανάστημά τους, θα ερμηνεύσουν, μέσα από το θηριώδες ρεπερτόριό τους, τις ίδιες τους τις στιγμές τους και εμείς, οι μαγεμένοι θεατές, θα ξεσπάσουμε σε ξέφρενα χειροκροτήματα! Είναι αυτή η φανταστική συνάντηση που φταίει για όλα…

«Αναρωτιόμουν πώς αυτές οι δύο γυναίκες θα μπορούσαν σε έναν κοινό τόπο να βρουν επαφή. Έτσι, βρήκα το "Ακροπόλ", το οποίον ήταν στη μέση της διαδρομής από το σπίτι της μιας και το σπίτι της άλλης. Η Κάλλας έμενε Πατησίων και η Βέμπο Στουρνάρη. Τότε έμενε στην μπλε πολυκατοικία στην πλατεία Εξαρχείων. Τη βραδιά που περιγράφουμε, η Σοφία φεύγει από το Θέατρο Βέμπο και ανεβαίνει με τα πόδια τη Μάρνης, θέλοντας να φτάσει στο σπίτι της, γιατί ταξί δεν υπάρχει, λόγω των επεισοδίων. Η Μαρία έρχεται από τη «Μεγάλη Βρετάνια» με το αυτοκίνητο του Ωνάση, το οποίο δεν μπορεί να περάσει και την αφήνει στη γωνία! Μιλάμε βέβαια πάντα για το 1961 και τις διαδηλώσεις που έλαβαν χώρα στην Αθήνα, μετά τις εκλογές «Βίας και νοθείας», όπως έμειναν γνωστές στην ιστορία».

«Χαιρετώ τη φωνή της Ελλάδος!». «Χαιρετώ τη φωνή του κόσμου!»: Ακούμε κατά τη διάρκεια της παράστασης να λέει η μία στην άλλη και είναι σαν να έχουμε δανειστεί την Πάσχου και την Καπαρού από μία πολύ μακρινή καμπύλωση του χωροχρόνου… Απόλυτα εύστοχη η επιλογή των προσώπων από τον σκηνοθέτη!

«Πιστεύω ότι μύρισε τη Βέμπο η Καπαρού, γεύτηκε την Κάλλας η Πάσχου και στο τέλος βγάλανε το δικό τους ταμπεραμέντο! Δεν συναντούμε την Βέμπο στη σκηνή, συναντούμε την Καπαρού, η οποία γίνεται όχημα, για να τιμήσουμε τη Βέμπο. Η Καπαρού έχει τεράστια προσωπικότητα, για να μπορέσουμε να της «φορέσουμε» μία Βέμπο και η Βέμπο έχει μία τεράστια προσωπικότητα, ούτως ώστε να τη φορέσει η Καπαρού. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με την Πάσχου! Δεν πάμε να μιμηθούμε ούτε κατά προσέγγιση ρόλου, πάμε να δώσουμε την αίσθηση των πραγμάτων, να δώσουμε την αίσθηση ότι αυτές οι δύο γυναίκες συναντήθηκαν σε ένα παραμύθι. Να δημιουργήσουμε μια μυθοπλασία. Στην ουσία ο θεατής γεύεται 1 ώρα Καπαρού και 45 λεπτά Πάσχου! Γιατί πάνω απ' όλα, πίσω από το μύθο, ήταν δυο γυναίκες που πόνεσαν πολύ!».

Εκεί ακριβώς θυμάμαι τον καημό και των δύο για την έλλειψη ενός παιδιού! «Εμείς γεννάμε κάθε βράδυ! Παιδιά μας είναι τα τραγούδια!», λέει επί σκηνής η αγέρωχη Βέμπο στην εύθραυστη Κάλλας.

Όσο αραχνοϋφαντες και γήινες κι αν είναι, έχουν ένα πανίσχυρο όπλο που δεν τολμά να αμφισβητήσει κανείς! Την Τέχνη τους! Μία Τέχνη που τις μετατρέπει σε θηρία που δονούν και το πιο νωχελικό μας κύτταρο.

«Αυτές οι δύο γυναίκες ήταν πάνω απ΄όλα γενναίες!». Η Κάλλας επέβαλε τα ρεπερτόρια που επέλεξε στην Όπερα τη μεταπολεμική σκηνή του '50, η Βέμπο δεν φοβήθηκε τους Γερμανούς, γύρισε το μέτωπο, την ημέρα του Πολυτεχνείου άνοιξε την πόρτα του σπιτιού της και έμπαζε νεαρούς φοιτητές μέσα! Τι να πρωτοαναφέρεις... και πάνω απ' όλα ας μην ξεχνάμε...

Η φωνή της Κάλλας χαρακτήρισε τον αιώνα της ηχογράφησης σε παγκόσμιο επίπεδο, ενώ της Βέμπο σε εθνικό! Είναι η τραγουδίστρια που ηχογράφησε τα περισσότερα τραγούδια απ' όλες τις υπόλοιπες. Μιλάμε για περίπου 2500 τραγούδια!

Η Θεσσαλονικιά Κατερίνα Παπαδημητρίου έχει ασχοληθεί εξονυχιστικά με το ρεπερτόριό της και έχει δημιουργήσει το κανάλι της στο youtube . Έχει κάνει σπουδαία δουλειά ως προς την αρχειοθέτηση του ρεπερτορίου, των φωτογραφιών της κ.τ.λ. στον ιστότοπο http://vembosofia.blogspot.com, όπου μπορεί κάθε ενδιαφερόμενος να βρει πλούσια στοιχεία σχετικά με την Σοφία Βέμπο!».

Παρούσες στην κουβέντα μας και οι δύο ερμηνεύτριες της παράστασης, Κάτια Πάσχου και Αργυρώ Καπαρού, οι οποίες μάς εξομολογούνται τα ακόλουθα:

Συναντιέστε μία ταραχώδη βραδιά του '61 στο Ακροπόλ Παλλάς. Πέραν των υψηλών ερμηνειών, η παράσταση επιβάλλει πρόζα, προσαρμοσμένη σε άλλη εποχή. Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν για εσάς να μπείτε σε αυτή τη διαδικασία;

Κ. Π. Μου κάνει εντύπωση αυτή η ερώτηση! Είναι πολύ εύκολο να μπω σε αυτή τη δεκαετία, δεν ξέρω γιατί… Δεν μιλάω τόσο για το πολιτικό προσκήνιο όσο για την αναφορά στην εποχή αισθητικά. Αλλά και ως γυναίκα νιώθω ότι ανήκω περισσότερο εκεί και λιγότερο ...εδώ! Ίσως έχουν βοηθήσει οι ελληνικές ταινίες με τις οποίες μεγαλώσαμε.

Α.Κ. Το πιο ενδιαφέρον για 'μένα ήταν ότι στο παρελθόν είχα κάνει κάποια σεμινάρια με ηθοποιούς, προκειμένου να δω τι είναι το θέατρο. Πολύ πριν ασχοληθώ με το μουσικό θέατρο του Σταμάτη Κραουνάκη. Στην πρώτη μας κουβέντα με τον Βασίλη Αναστασίου, του ζήτησα να μην με αφήσει να εκτεθώ! Η Κάτια από την άλλη, είχε την εμπειρία του Λυρικού Θεάτρου. Τελικά, όσο προχωρούσαν οι αναγνώσεις, άρχισε ο Βασίλης να μας δείχνει εμπιστοσύνη. Ο σκηνοθέτης μας μού έδωσε κυρίως την οδό της ψυχολογίας της Βέμπο. Είναι σίγουρα πολύπλοκο να τραγουδάς και να επανέρχεσαι στην πλοκή ενός κειμένου. Στο φινάλε των τραγουδιών κλειδώνουν οι ατάκες του κειμένου, οπότε εκεί είχαμε ένα μπούσουλα και μπορέσαμε να καταφέρουμε κι εγώ και η Κάτια να έχουμε τη ροή της σκέψης μας.

Την παράσταση αυτή δεν θα μπορούσαμε να την κάνουμε χωρίς ένα μουσικό συνεργάτη που θα μπορούσε να αγγίξει και τα δύο ρεπερτόρια. Αυτός είναι ο Μάρκος Κότσιας. Σίγουρα παίζει μεγάλο ρόλο να μπορείς να έχεις έναν leader πιανίστα, ο οποίος σε ακολουθεί μοναδικά!

Το να υποδυθείτε την Κάλλας και τη Βέμπο με ό,τι θηριώδες κουβαλούσε καθεμία ήταν αγχωτικό στο πρώτο άκουσμα ή τελικά δρόμος χωρίς επιστροφή;

Κ. Π. Δε δίστασα στην πρόταση αυτή, γιατί δεν πέρασε ούτε στιγμή από το μυαλό μου να μιμηθώ το λόγο της, τις εκφράσεις της, την κίνησή της - και φυσικά σε καμία περίπτωση τις ερμηνείες της. Νομίζω θα ήταν αφελές, άτοπο και… εκτός θέματος. Δεν είμαι ηθοποιός που σκιαγραφεί μια προσωπικότητα. Τουλάχιστον όχι σε αυτή την περίπτωση. Ούτε πρόκειται για ένα έργο βιογραφικό.

Ο κύριος λόγος που δέχτηκα αυτήν την πρόταση ήταν το κείμενο του Βασίλη Αναστασίου, που είχε την ιδέα να καταγράψει αυτήν την φανταστική συνάντηση. Με αυτό το κείμενο όρισε αφενός ένα πολύ συγκεκριμένο πλαίσιο, όπου διαμορφώνεται με μεγάλη μαεστρία η βάση, για να συναντηθούν δύο διαφορετικά σε πρώτη ανάγνωση μουσικά είδη. Και νομίζω αυτή ήταν και η αρχική του πρόθεση. Όχι να κάνει μια κινηματογραφική αποτύπωση των δύο κορυφαίων ιστορικών προσωπικοτήτων. Αφ' ετέρου είδα σε αυτό το τόσο ζεστό και ανθρώπινο κείμενο του Βασίλη - υπό την στιβαρή αλλά και με σεβασμό προς την προσωπικότητα της Κάλλας σκηνοθετική καθοδήγησή του - την ευκαιρία να φωτίσω μια εύθραυστη- ευαίσθητη πλευρά της, που πάντα με απασχολούσε και που ίσως και να μη μας περνά από το μυαλό για μια μεγάλη ντίβα: Του κοριτσιού που είναι αμήχανο μπροστά στον έρωτα!

Α.Κ. Αυτό ήταν κάτι που ερμηνευτικά το είχα πολύ καιρό στο μυαλό μου. Λόγω της συνεργασίας μου – είναι 7 χρόνια πια- με τη Λίνα Νικολακοπούλου, της είχα πει να κάνουμε κάτι που αφορά στη μελέτη που είχε κάνει η ίδια πάνω στο ρεπερτόριο της Βέμπο. Μάλιστα είχε γίνει συναυλία με ερμηνεύτρια τη Χαρούλα Αλεξίου και τη Δήμητρα Γαλάνη στο Ηρώδειο. Αυτό δέθηκε για ένα χρόνο, γιατί κάναμε κάποια άλλα πράγματα. Συνεπώς, αυτό το κάλεσμα του Βασίλη Αναστασίου ήρθε για 'μένα σαν δώρο Θεού! Βέβαια, δεν ήμουν προετοιμασμένη ως προς το ότι θα υπήρχε κείμενο, από τη στιγμή όμως που μου δημιούργησε ασφάλεια ο σκηνοθέτης μας, προχώρησε…

Τι κρατάει και τι αφήνει η Κάτια Πάσχου από την Κάλλας και η Αργυρώ Καπαρού από τη Βέμπο;

Κ. Π Α! Θέλετε να βάλουμε το μαχαίρι βαθειά στο κόκαλο! (Γέλια) Ευχαρίστως! Άλλωστε δεν κρύβω ότι η Κάλλας ήταν εκείνη που με συγκίνησε και μου έδωσε κίνητρο να στραφώ στο Λυρικό Τραγούδι. Ξεκινώντας, ως μικρή, χορεύτρια στο σχολείο, αργότερα η αγάπη μου για το θέατρο μού γέννησε την επιθυμία να γίνω ηθοποιός. Όμως, όταν είδα την Κάλλας, είπα: «Εδώ συναντιούνται όλα!».

Η Κάλλας ανήκει στη μεγάλη χορεία των λυρικών καλλιτεχνών που στην Αμερική δίνουν το χαρακτηρισμό πολλές φορές “singing actress”. Μιλάω για τις «παλαιάς κοπής» τραγουδίστριες, όπως η Rosa Ponselle που ξεκίνησε από το Broadway –και υπήρξε επίσης μεγάλη έμπνευση για την Μαρία Κάλλας – ή η Emma Calvé που είχε ως πρότυπο της τη μεγάλη ηθοποιό Ελεονόρα Ντούζε. Αν υπάρχει κάτι κοινό με 'μένα και την Κάλλας είναι αυτή η πρόθεση της ενσάρκωσης στο ρόλο.

Δε μιλάω για το αποτέλεσμα και κατά πόσο το πετυχαίνω (ή σε σχέση με την Κάλλας! Προς Θεού!). Μιλάω ξεκάθαρα για την πρόθεσή μου για μεταμόρφωση στο ρόλο (αυτό είναι για 'μένα ένα αντικείμενο μελέτης εφ' όρου – τραγουδιστικής – ζωής).

Αυτή τη φορά όμως δεν επέλεξα να δοκιμάσω να μεταμορφωθώ σε Κάλλας συνειδητά. Γιατί η συνθήκη μας είναι πολυεπίπεδη. Και επαναλαμβάνω... δεν κάνουμε την βιογραφία της! Κράτησα σαν βάση την Κάτια, γιατί κυρίως τραγουδάω ένα πολύ δύσκολο ρεπερτόριο, το οποίο από μόνο του μου ζητά τη μεταμόρφωση και άφησα στοιχεία της Κάλλας -όπως εγώ τα έχω στο μυαλό μου και όπως μου τα υπέδειξε ο σκηνοθέτης μου - να μπουν από μόνα τους εκεί που αυτά θέλουν...

Α.Κ. Κρατώ καταρχήν τη λεβεντιά της, τη λαϊκότητά της, τη γενναιοδωρία της στον συνάνθρωπο. Σίγουρα ως Καπαρού δεν κρατώ την τάση της να έχει αγωνία για τον σύζυγο, αλλά σαν Βέμπο την καταλαβαίνω απόλυτα! (Γέλια). Δεν είμαι καθόλου ζηλιάρα, σε σημείο που κάποιοι απορούν πια…

Η Βέμπο αντιμετώπιζε τον άνθρωπο οποιασδήποτε κατηγορίας, σαν να ήταν της διπλανής πόρτας και αυτό είναι μεγάλη υπόθεση. Δεν υπήρχαν για τη Βέμπο ταξικές διαφορές, έχοντας πάντοτε βέβαια επίγνωση της προσωπικής της αξίας!

Ένα στοιχείο που μου έκανε μεγάλη εντύπωση στην παράσταση είναι η βαθειά εξομολογητική κουβέντα των 2 πρωταγωνιστριών. Ο καημός για την έλλειψη ενός παιδιού και η αναφορά στους άντρες της ζωής τους. Παρατήρησα ότι τις συγκεκριμένες στιγμές υπήρχε η απόλυτη προσήλωση από το κοινό. Πώς το σχολιάζετε;

Κ. Π. Αφού αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια της ζωής. Η αγάπη. Όχι η επιτυχία ή η δόξα. Τι άλλο να σχολιάσω...

Α. Κ. Πιστεύω ότι συναντώνται δύο ερμηνεύτριες που μοιράζονται μία σκηνή που έχει ανταπόκριση, δηλ. η καθεμία έχει το κοινό της!

Στην ουσία ο τρόπος που τις αντιμετωπίζουν οι σύζυγοι είναι κάτι που τις απασχολεί βαθειά και που δεν μπορούν να το συζητήσουν εύκολα με μία οποιαδήποτε φίλη τους, γιατί δεν μπορεί κανείς να καταλάβει κάποιον που αποθεώνεται σε μία σκηνή και από την άλλη είναι εξαρτώμενο πρόσωπο σε μία σχέση. Αποθεώνονται και οι δύο τους στη σκηνή και στην προσωπική τους ζωή είναι αυτοθυσιαστικές!

Είναι δύο γυναίκες που οι νεώτεροι τις έχουν γνωρίσει σαν μύθους και οι παλαιότεροι τις έχουν ζήσει. Ακόμα και αν δεν αγαπάς την κλασσική μουσική ή το κλασσικό τραγούδι, σίγουρα αισθάνεσαι μια γοητεία, που η Κάλλας είναι Ελληνίδα σοπράνο που κανείς στον κόσμο δεν κατάφερε να ξεπεράσει το δραματουργικό της στοιχείο, το παρουσιαστικό της και τον ήχο της… Πώς λοιπόν αυτοί οι μύθοι να μην αφορούν όλες τις ηλικίες; Και όταν ακούς τα ρεπερτόρια από δύο φωνές που αισθάνομαι ότι γοητεύουν το κοινό και μέσα από ένα κείμενο αντλείς στοιχεία από την προσωπική τους ζωή, έρχεσαι πιο κοντά στο μύθο και είναι παρηγορητικό αυτό.

Χρειάστηκε να παρακολουθήσετε κάποια στιγμιότυπα από τις εμφανίσεις τους ή πατήσατε πάνω στη δική σας ερμηνευτική εμπειρία;

Κ.Π. Αυτό το κάνω σε όλη μου τη σπουδαστική ζωή μέχρι και σήμερα. Κατά τη γνώμη μου, η πρόκληση για μια νέα λυρική καλλιτέχνιδα είναι να δει όλα αυτά τα βίντεο, όταν σπουδάζει και παράλληλα να βρει την δική της καλλιτεχνική ταυτότητα...

Α.Κ. Ξαναείδα τις ταινίες που είχε παίξει, για να παρατηρήσω την προφορικότητα του σώματος και την κίνησή της, πέραν των ερμηνειών. Το σημαντικότερο απ' όλα είναι ότι η περιοχή η δική μου είναι η περιοχή μιας κοντράλτο, όπως ήταν και της Βέμπο.

Τη βραδιά που ήρθα στο Half Note είδα έναν κόσμο ενθουσιασμένο στο τέλος του έργου. Πείτε μου κάποια από τα σχόλια που έχετε εισπράξει.

Κ.Π. Με ανατριχιάζει που φωνάζουν «Μπράβο!». Πρώτη φορά το έχω νιώσει τόσο έντονα! Φωνάζουν «Μπράβο για την ιδέα!». Το καταλαβαίνω απόλυτα, και το εισπράττω τόσο βαθειά… Τους φαίνεται ιδιοφυές και πρώτογνωρο το πώς μπορούν να σταθούν δίπλα δίπλα αυτοί οι δύο κόσμοι – μουσικοί και ψυχοπνευματικοί.

Α.Κ. Είναι σίγουρα πολύ όμορφο να σου λέει ένας άνθρωπος 80 χρονών: «Μα είστε ίδια η Βέμπο με τον τρόπο που μας τραγουδήσατε και μας μιλήσατε!». Είναι επίσης γοητευτικό ένα κοινό που με έχει παρακολουθήσει σε ένα τελείως διαφορετικό ρεπερτόριο να μου λέει: «Μα γιατί τόσο καιρό δεν έκανες κάτι τέτοιο;». Με συγκινεί πολύ αυτό! Ουσιαστικά, κι εμείς μαθαίνουμε, επιλέγοντας ρεπερτόρια, τραγουδάμε και αναγνωρίζουμε πώς αντιδρά το κοινό σε αυτό!

Στο τελείωμα… Αν σε έναν υποθετικό χωροχρόνο συναντούσατε την ηρωίδα που υποδύεστε, τι θα της λέγατε;

Κ. Π. «Γιατί δεν πίστεψες ότι αξίζεις την αγάπη, Μαρία;».

Α.Κ. Θα της έλεγα ότι με συγκινεί ο τρόπος που έχει προσεγγίσει αυτά τα ρεπερτόρια, ο τρόπος ζωής της, η γενναιοδωρία της. Όταν από την ερμηνευτική μας δραστηριότητα περνούν τέτοια πρόσωπα, οι ζωές τους μας δίνουν τη δύναμη να ονειρευόμαστε…

Στο τελείωμα αυτής της συζήτησης αναφέρουμε ότι η παράσταση «Κάλλας-Βέμπο μία φανταστική συνάντηση» είναι μία συνεργασία της Half Note με τη Μικρή Όπερα του Κόσμου, η οποία την κάνει στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος "Opera out of Opera", το οποίο είναι ένα Creative Europe με leader το Conservatorio της Santa Sicilia, το Μotzarteum και την Όπερα της Παμπλόνα.


    ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

    «Κάλλας-Βέμπο: Μία φανταστική συνάντηση»-Καπαρού, Πάσχου και Αναστασίου μιλούν για την παράσταση
    Ο σκηνοθέτης Βασίλης Αναστασίου
    «Κάλλας-Βέμπο: Μία φανταστική συνάντηση»-Καπαρού, Πάσχου και Αναστασίου μιλούν για την παράσταση
    «Κάλλας-Βέμπο: Μία φανταστική συνάντηση»-Καπαρού, Πάσχου και Αναστασίου μιλούν για την παράσταση
    «Κάλλας-Βέμπο: Μία φανταστική συνάντηση»-Καπαρού, Πάσχου και Αναστασίου μιλούν για την παράσταση
    «Κάλλας-Βέμπο: Μία φανταστική συνάντηση»-Καπαρού, Πάσχου και Αναστασίου μιλούν για την παράσταση
    «Κάλλας-Βέμπο: Μία φανταστική συνάντηση»-Καπαρού, Πάσχου και Αναστασίου μιλούν για την παράσταση
    «Κάλλας-Βέμπο: Μία φανταστική συνάντηση»-Καπαρού, Πάσχου και Αναστασίου μιλούν για την παράσταση
    «Κάλλας-Βέμπο: Μία φανταστική συνάντηση»-Καπαρού, Πάσχου και Αναστασίου μιλούν για την παράσταση
    Μοιραστείτε το άρθρο:

    Σχολιάστε

    ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

    Πολυξένη Καράκογλου: «Είναι ευλογία ένας καλλιτέχνης να μπορεί να υπηρετήσει το εκάστοτε μουσικό είδος σωστά»

    Γράφει η Μίνα Μαύρου Ήρθε επισήμως στη ζωή μας πριν από 10 περίπου χρόνια, όταν και διακρίθηκε στην...

    Συνέχεια

    Παναγιώτης Σδούκος: «Η γλώσσα της μουσικής υπερβαίνει οποιαδήποτε άλλη γλώσσα που διαιρεί και χωρίζει»

    Γράφει η Ιλένια Χρίστου Με ένα καινούργιο τραγούδι στις αποσκευές του από το καλοκαίρι, το «Αγάπη...

    Συνέχεια

    Kώστας Άγας: «Με τη δουλειά και την προσπάθεια γίνεσαι καλύτερος»

    Γράφει ο Κώστας Προβατάς Συνάντησα τον Κώστα Άγα, με την υπόσχεση ότι θα ανοίξει τα χαρτιά...

    Συνέχεια

    Τάσος Γκρους: «Τα όνειρά μου πραγματοποιήθηκαν και έχω ακόμα τη δυνατότητα να κάνω κι άλλα»

    Γράφει ο Κώστας Προβατάς Ο Τάσος Γκρους είναι ένας άνθρωπος που έχει πειραματιστεί...

    Συνέχεια

    Eύα Φάμπα: «Στο ΡΟΔΟ ΜΟΥ ΚΟΚΚΙΝΟ τα τραγούδια εστιάζουν στον άνθρωπο»

    Γράφει η Αρετή Κοκκίνου Η κυκλοφορία της νέας ολοκληρωμένης δουλειάς μιας προσωπικότητας της ελληνικής μουσικής,...

    Συνέχεια

    Μιχάλης Παπαπέτρου: «Η τέχνη πάντα συνομιλούσε με την ιστορία και την κοινωνία»

    Γράφει η Μίνα Μαύρου Είναι μαέστρος, πιανίστας και ενορχηστρωτής...

    Συνέχεια

    Aναστασία Έδεν: «Έχω δει να ασκείται λεκτική, ψυχολογική και σωματική βία και στο χώρο της μουσικής!»

    Γράφει η Λένα Λουλούδη Για το πρόσφατο περιστατικό με τον Στάθη Παναγιωτόπουλο, η ερμηνεύτρια ...

    Συνέχεια

    Δημήτρης Κτιστάκης: «Όταν επέστρεψα στην Ελλάδα, διαπίστωσα τη δίψα των μαθητών και των φοιτητών για μουσική»

    Γράφει η Μίνα Μαύρου Επιστρέφοντας στην Ελλάδα ύστερα από την πολύχρονη παραμονή του στη Γερμανία,...

    Συνέχεια

    Γιάννης Σκαρής: «Για να μπορέσεις να υπηρετήσεις το μπουζούκι, πρέπει να του δώσεις την ψυχή σου»

    Γράφει η Αρετή Κοκκίνου «Οι καιροί είναι δύσκολοι φίλε κι αδερφέ μου. Μην τα παρατάς...

    Συνέχεια

    Aγγέλω Σφέτσου: «Δεν υπάρχει τραγούδι χωρίς στίχο και στίχος χωρίς μουσική»

    Γράφει η Λένα Λουλούδη Κάποτε ο Γιάννης Σπανός την χειροφίλησε, όταν την πέτυχε στο καμαρίνι να...

    Συνέχεια