Συνεντεύξεις

Ρωτάμε, απαντάνε!

Ευτυχία Μητρίτσα: «Ένα υγιές ακροατήριο πάντα επιζητά την έκπληξη της συγκίνησης ή της χαράς»

Γράφει η Αρετή Κοκκίνου

Τη γνωρίσαμε σαν χαρισματική νέα ερμηνεύτρια με έναρξη το Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης του 2006 και με εντυπωσιακή συνέχεια που περιλαμβάνει πλήθος από σημαντικές συνεργασίες. Αναφέρουμε ενδεικτικά μερικές από αυτές με τους: Νίκο Μαμαγκάκη, Γιώργο Ανδρέου, Χρήστο Θηβαίο, Νίκο Πορτοκάλογλου, Μίλτο Πασχαλίδη, Βασίλη Λέκκα, Σαββίνα Γιαννάτου, Στέλλα Γαδέδη, Ορχήστρα των Χρωμάτων και το μαέστρο Μίλτο Λογιάδη, τους σκηνοθέτες Μιχαήλ Μαρμαρινό και Lee Breuer.

Στη συνέχεια τη γνωρίσαμε ως δημιουργό, όταν το 2010 κυκλοφορεί η λεπτών αποχρώσεων δουλειά “Μυστικός προορισμός” , ενώ στο “Σωσίβιο” του Κώστα Μπουντούρη (2014) εκτός από κεντρική ερμηνεύτρια συμμετέχει και στιχουργικά σε 4 τραγούδια. Ακολουθεί η συμμετοχή της στο cd “Νέοι στιχουργοί στο φως”, από όπου προέκυψε και μια ολοκληρωμένη συνεργασία με τη στιχουργό Νάντια Δουλαβέρα, της οποίας τον καρπό, σύμφωνα με τα όσα ειπώθηκαν εδώ, αναμένουμε με ενδιαφέρον. Πιο πρόσφατο δείγμα της δημιουργικής της δουλειάς το ταξιδιάρικο τραγούδι τα “Αφρικάνικα”. Αλλά ας μας μιλήσει λεπτομερέστερα η ίδια η ερμηνεύτρια, πιανίστα , δημιουργός Ευτυχία Μητρίτσα, τόσο για την μέχρι σήμερα πορεία της, όσο και για την επερχόμενη εμφάνισή της στη "Σφίγγα", το Σάββατο 27 Οκτωβρίου, παρέα με τον Σταύρο Σιόλα.

Η συζήτηση αυτή γίνεται με την αφορμή την εμφάνισή σας με το Σταύρο Σιόλα στη Σφίγγα στις 27 Οκτωβρίου. Είναι ένας καλλιτέχνης με τον οποίο έχεις συνεργαστεί κατ' επανάληψη και με επιτυχία. Μίλησέ μας για την κοινή σας πορεία και γνωριμία μέσα στο χρόνο.

Φέτος το καλοκαίρι ξαναβρεθήκαμε επί σκηνής με τον Σταύρο, κάνοντας συναυλίες σε δυο πανέμορφα μέρη: Στη λίμνη Πλαστήρα Καρδίτσας και στη Σαμαρίνα Γρεβενὠν, όπου περάσαμε καταπληκτικά. Θυμήθηκα πόσο ωραία συνυπάρχουμε μουσικά με τον Σταύρο, κάτι που ξεκινάει από την αμοιβαία εκτίμηση που νιώθουμε καλλιτεχνικά ο ένας για τον άλλο. Νομίζω αυτό είναι το πιο απαραίτητο συστατικό για να “λειτουργούν” οι σχέσεις συνεργασίας. Και είναι το ίδιο αίσθημα έκπληξης και εκτίμησης που αισθάνθηκα γι᾽ αυτόν, όταν τον πρωτοάκουσα στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, που συμμετείχαμε και οι δύο, το 2006. Ο επόμενος σταθμός ήταν το 2010, με αφορμή την κυκλοφορία του πρώτου μου album , “Μυστικός προορισμός” και του δίσκου “Στα μισά της νύχτας” του Σταύρου, που βγήκαν και τα δύο με την καλλιτεχνική και ενoρχηστρωτική επιμέλεια του Γιώργου Ανδρέου, από τη “Sony Ακτή”.

Τότε κάναμε ουσιαστικά τις πρώτες μας κοινές εμφανίσεις παρέα. Όπως βλέπετε, έχουν περάσει αρκετά χρόνια. Επομένως είχαμε καιρό να συνεργαστούμε, παρόλο που μπορεί να έχετε την εντύπωση ότι παίζουμε συχνά μαζί. Υποθέτω πως η εντύπωση αυτή προκύπτει από το ότι αισθητικά συγγενεύουμε αρκετά με το Σταύρο. Εκτός σκηνής μέσα στα χρόνια όμως έχουμε χτίσει μια σχέση φιλίας που μας επιτρέπει να μιλάμε ανοιχτά και να ανταλλάσσουμε ιδέες και γνώμες. Παρακολουθούμε την εξέλιξη και την πορεία ο ένας του άλλου και η φετινή μας συνάντηση ξαναγεννήθηκε πολύ φυσικά. Γι᾽ αυτό είναι κάτι που λαχταράω να το ξανακάνουμε και στην Αθήνα.

Εκτός από ερμηνεύτρια είσαι και δημιουργός. Πιστεύεις ότι υπάρχει ιδιαιτερότητα στον τρόπο που γράφουν οι γυναίκες δημιουργοί ή πρόκειται για έναν ακόμη μύθο;

Η εντύπωσή μου είναι ότι υπάρχει κάτι επιλεκτικό στον τρόπο και στη συχνότητα με την οποία εκτίθενται οι γυναίκες δημιουργοί-τραγουδοποιοί. Δεν ξοδεύoνται εύκολα και ταυτόχρονα έχουν έναν ιδιαίτερο, προσωπικό, συναισθηματικό τόνο και τρόπο να ερμηνεύουν και να “διαβάζουν” τον κόσμο. Σε αντίθεση πάντως με παλαιότερα που οι γυναίκες ήταν μετρημένες στο χώρο, στη γενιά μου και στις ακόμη νεότερες, εμφανίζονται πια όλο και περισσότερες τραγουδοποιοί, που πιστεύω πως έχουν κάτι νέο κι ενδιαφέρον να πουν. Πρόσφατα άκουσα μια πολύ ωραία δουλειά της Nalyssa Green. Επίσης, μου αρέσει πολύ η Μαρίζα Ρίζου στα τραγούδια που γράφει η ίδια, όπως και η Μαρία Παπαγεωργίου, η Μάρω Μαρκέλλου, η Ανδριάνα Μπάμπαλη, η Κατερίνα Κυρμιζή κ.ά.

Από ό,τι έχεις γράψει, ποιο μουσικό σου δημιούργημα είναι αγαπημένο σου και ξεχωριστό;

Κάθε φορά αισθάνομαι ότι έχω ανάγκη να δίνω ένα προβάδισμα σε αυτό που είναι “νεογέννητο”. Γιατί χρειάζομαι χρόνο, για να χαρώ κι εγώ αυτό που έκανα, δίνοντάς το στον κόσμο και εισπράττοντας πίσω την ενέργεια της προσπάθειάς μου. Επομένως αυτό τον καιρό χαίρομαι πραγματικά να λέω το πιο νέο μου τραγούδι, “Τα Αφρικάνικα”, που κυκλοφόρησε το καλοκαίρι. Είναι ένα τραγούδι πιο εξωστρεφές, αρκετά διαφορετικό από ό,τι έχω κάνει έως τώρα και περιμένω πάντα την ώρα του στα live μου. Εκτός από αυτό, δύο τραγούδια που θεωρώ αρκετά σημαδιακά για τον τρόπο που γράφω μουσική και στίχο είναι το “Βγάλτο από μέσα σου”, που το έγραψα για τη μητέρα μου και η “Ηλέκτρα”, που, αν και τα λόγια έχει γράψει η Νάντια Δουλαβέρα, αισθάνομαι σαν να το έχω γράψει εγώ. Νομίζω πως αυτά τα τραγούδια έχουν κοινή ρίζα, που είναι το στοιχείο του πόνου.

Το πιο πρόσφατο single σου, τα “Αφρικάνικα” σε στίχους της Ουρανίας Πατέλη, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις “Μετρονόμος”, όπως λες, έχει μια εξωστρέφεια και κινείται σε διαφορετική ατμόσφαιρα από προηγούμενες δουλειές σου. Ο στίχος είναι αυτός που σου έδωσε αυτό το έναυσμα ή η γενικότερη ανάγκη σου για έκφραση χαρούμενης διάθεσης την εποχή που γράφτηκε το τραγούδι;

Και τα δύο μαζί. Στην προκειμένη περίπτωση ήταν σαν οι στίχοι να με βρήκαν την κατάλληλη στιγμή που μέσα μου στριφογυρνούσε η διάθεση να γράψω ένα ρυθμικό, με την ευρεία έννοια, λαϊκότροπο τραγούδι. Οι εικόνες του στίχου της Ουρανίας μού έδωσαν αυτόματα αυτή την κατεύθυνση. Κατόπιν όλο αυτό βρήκε τους κατάλληλους συνοδοιπόρους: ο Βασίλης Κετεντζόγλου, που το ενορχήστρωσε και ο Βαγγέλης Καλαϊτζής, που σκηνοθέτησε το βιντεοκλίπ, χαίρομαι που αποτύπωσαν ιδανικά αυτή τη χαρά, τα χρώματα και τον εξωτισμό που έχουν “Τα Αφρικάνικα”.

Η Ουρανία Πατέλη είναι από τους νέους στιχουργούς που μας σύστησε η δουλειά “Νέοι Στιχουργοί στο Φως” (πρωτοβουλία της Φωτεινής Λαμπρίδη και του Μικρού Πολυτεχνείου, σε παραγωγή του Μικρού Ήρωα). Στο cd αυτό είχες συνεργαστεί με επιτυχία με τη Νάντια Δουλαβέρα, στο τραγούδι “Ηλέκτρα”. Αργότερα κάνατε μαζί και τη “Μαγδαληνή”. Και τα δύο προσωπικές μου αδυναμίες. Μίλησέ μας γι' αυτές τις δύο γυναικείες φιγούρες, όπως αναδύονται μέσα από τα τραγούδια σας.

Σ᾽ευχαριστώ πολύ! Η ενέργεια που εισπράττω από την “Ηλέκτρα” στα live είναι πάντα συμπυκνωμένη και συγκινητική. Δεν είναι ένα τραγούδι που μπορεί ίσως εύκολα να “παίξει” στα ραδιόφωνα, ωστόσο δείχνει πως έχει τη δική του αυτόνομη δύναμη να περνάει στον κόσμο και να αγγίζει μια ευαίσθητη χορδή της ψυχολογίας του ακροατή, στις ζωντανές μου εμφανίσεις. Αυτό είναι και το χάρισμα των στίχων της Νάντιας. Καταφέρνει σαν στιχουργός να μιλάει για αρχετυπικά πρόσωπα, για τα αιώνια δίπολα των σχέσεων, για τα πιο σημαντικά εν τέλει πράγματα, με ένα τρόπο πολύ “ανθρώπινο” και γήινο, που ο καθένας μας να μπορεί να ταυτιστεί με τους στίχους της, ανεξαρτήτως φύλου. Η συνάντησή μας, με αφορμή την έκδοση του Μικρού Πολυτεχνείου, μας γέννησε την ιδέα να πάμε ένα βήμα παραπέρα. Έτσι στη συνέχεια γράψαμε τη “Μαγδαληνή” και πλέον έχουμε ολοκληρώσει ένα κύκλο τραγουδιών με αντίστοιχη θεματολογία, που σχεδιάζουμε σύντομα να ηχογραφήσουμε.

Πόσο εύκολο είναι σήμερα ένα νέο τραγούδι να αγαπηθεί διαχρονικά από το κοινό; Υπάρχει επιθυμία του κόσμου για νέα ακούσματα από την συναυλιακή σου εμπειρία;

Ένα υγιές ακροατήριο πάντα επιθυμεί να ακούσει κάτι νέο που θα το ταρακουνήσει, θα του θυμίσει ξανά πώς είναι η πρώτη επαφή με ένα στίχο ή μια μουσική. Επιζητά δηλαδή την έκπληξη της συγκίνησης ή της χαράς που προκύπτει από αυτό. Ακόμα και όταν το ακροατήριο δεν είναι πολύ “ανοιχτό” σε καινούργια ερεθίσματα, πιστεύω πως είναι ευθύνη του καλλιτέχνη να βρει την κατάλληλη στιγμή μέσα στο πρόγραμμα να κάνει την πρότασή του. Κατά την άποψή μου όλα γίνονται, αρκεί να υπάρχει η σωστή δοσολογία μέσα στη ροή μιας μουσικής παράστασης και η πεποίθηση του καλλιτέχνη ότι αυτό που κάνει αξίζει να το επικοινωνήσει.

Πρόσφατα σε ακούσαμε στην “Αιώνια Μέθη” του Γιώργου Καγιαλίκου και του Δημήτρη Λέντζου . Μίλησέ μας για την εμπειρία από τη συνεργασία αυτή με δύο ανθρώπους που θεωρούνται από τους αξιόλογους δημιουργούς της γενιάς τους.

Φωτό: Αγγελική Παπαϊωάννου
Φωτό: Αγγελική Παπαϊωάννου

Πολύ τη χάρηκα τη συνεργασία μου με τους σπουδαίους αυτούς ανθρώπους. Τα τραγούδια που είπα στο album φώτισαν μια διαφορετική, πιο “έντεχνη-λαϊκή” πλευρά μου σαν ερμηνεύτρια και αισθάνθηκα πολύ “μέσα” σε αυτόν τον ηχητικό κόσμο. Υπήρξαν άνθρωποι που μου είπαν πως τώρα κατάλαβαν το είδος της τραγουδίστριας που είμαι και γι᾽ αυτό νιώθω ευγνωμοσύνη που ο Γιώργος και ο Δημήτρης μού εμπιστεύτηκαν τα τραγούδια της “Αιώνιας Μέθης”. Πέτυχα τον κεντρικό μου στόχο. Γιατί κάθε πράγμα που κάνω θέλω να εξερευνά και να συμπληρώνει το κάδρο της προσωπικής μου καλλιτεχνικής ταυτότητας και να με πηγαίνει ένα βήμα πιο βαθειά, στον πυρήνα του μουσικού μου κόσμου. Έτσι αντιλαμβάνομαι το παιχνίδι της μουσικής. Αυτό είναι που μου δίνει μεγάλη χαρά.

Σε έχουμε δει πολλές φορές ως εντυπωσιακή παρουσία όρθια στο μικρόφωνο αλλά προσωπικά απόλαυσα περισσότερο τη σκηνή της ερμηνεύτριας που συνοδεύει τον εαυτό της στο πιάνο. Ποια από τις δύο περσόνες είναι πιο κοντά στην πραγματική Ευτυχία;

Παλαιότερα θα σου έλεγα όρθια μπροστά στον κόσμο, επειδή έτσι σίγουρα έχω μεγαλύτερη ελευθερία να τραγουδήσω, να κινηθώ και να εκφραστώ επί σκηνής. Σήμερα, όσο αυξάνεται η σκηνική μου εμπειρία αρχίζω και επιζητώ περισσότερο το να καθίσω στο πιάνο. Θεωρώ πολύτιμη αυτή την εικόνα, που είναι σαν να καλώ τον κόσμο στο δωμάτιό μου, όπου παίζω και τραγουδάω ταυτόχρονα. Έχει να κάνει μάλλον με το ότι έχω απελευθερωθεί πολύ περισσότερο πάνω στη σκηνή και αισθάνομαι χαλαρή να εκτεθώ με όλους τους τρόπους. Δε σου κρύβω πως στο πίσω μέρος του μυαλού μου υπάρχει η ιδέα να καταφέρω κάποια στιγμή να κάνω μια ιδιαίτερη παράσταση, όπου θα παίζω συνέχεια.

Οι συνεργασίες σου πάμπολλες, γνωστές και ζηλευτές. Αν μπορούσες να ταξιδέψεις πίσω στο χρόνο, ποιον καλλιτέχνη άλλης εποχής θα ήθελες να γνωρίσεις και να συνεργαστείς μαζί του;

Τον Βασίλη Τσιτσάνη και τον Μάνο Χατζιδάκι, την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου και τον Νίκο Γκάτσο. Από τραγουδιστές νομίζω δε θα σκεφτόμουν να συνεργαστώ με κάποιον. Θα ήθελα όμως να τους ακούω από κοντά, να τους βλέπω κάθε βράδυ και να μαγεύομαι από τον τρόπο τους. Είναι πάρα πολλοί αυτοί. Όχι μόνο Έλληνες αλλά και ξένοι.

Κλείνοντας την κουβέντα, ως περίεργοι που είμαστε, θα θέλαμε να πάρουμε μία γεύση από αυτό που θα παρουσιαστεί στη «Σφίγγα» το Σάββατο 27 Οκτωβρίου.

Δε δυσκολευτήκαμε ιδιαίτερα να κάνουμε το πρόγραμμα με το Σταύρο. Μάλλον το πρόβλημα ήταν ποια τραγούδια θα βγάλουμε και όχι τι θα πούμε. Γιατί η συνοχή και η σύνδεση είναι κάτι που το έχουμε δοκιμάσει και ξέρουμε ότι οι κόσμοι μας τέμνονται σε πολλά σημεία. Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως ανυπομονώ κι εγώ να ξαναβρεθούμε με όλη την παρέα των μουσικών μας και να σας δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας. Τα υπόλοιπα θα τα δείτε από κοντά…

Αδημονούμε, λοιπόν...

Με το καλό να μας έρθετε!

Ο Σταύρος Σιόλας και η Ευτυχία Μητρίτσα στη Σφίγγα

Σάββατο 27/10/2018

Ώρα έναρξης: 10.30 μ.μ.

Συντελεστές

Ευγενία Πανταζόγλου – πνευστά

Δημήτρης Καζάνης – βιολί

Στέλιος Φραγκούς – πιάνο

Αιμίλιος Μπαριαμπάς – μπάσο

Μουσική σκηνή Σφίγγα, Ακαδημίας και Ζωοδόχου Πηγής (είσοδος στον πεζόδρομο Κιάφας 13)

    ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

    Ευτυχία Μητρίτσα: «Ένα υγιές ακροατήριο πάντα επιζητά την έκπληξη της συγκίνησης ή της χαράς»
    Ευτυχία Μητρίτσα: «Ένα υγιές ακροατήριο πάντα επιζητά την έκπληξη της συγκίνησης ή της χαράς»
    Ευτυχία Μητρίτσα: «Ένα υγιές ακροατήριο πάντα επιζητά την έκπληξη της συγκίνησης ή της χαράς»
    Ευτυχία Μητρίτσα: «Ένα υγιές ακροατήριο πάντα επιζητά την έκπληξη της συγκίνησης ή της χαράς»
    Φωτό: Αγγελική Παπαϊωάννου
    Ευτυχία Μητρίτσα: «Ένα υγιές ακροατήριο πάντα επιζητά την έκπληξη της συγκίνησης ή της χαράς»
    Μοιραστείτε το άρθρο:

    Σχολιάστε

    ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

    Στάθης Άννινος: «Ο δημιουργικός μου εαυτός αντιστέκεται»

    Γράφει η Αρετή Κοκκίνου Με τη δουλειά του πιανίστα και συνθέτη Στάθη Άνιννου είχαμε ασχοληθεί και...

    Συνέχεια

    Αλεξανδρος Τζεφεράκος: «Η Δημοτική Ραδιοφωνία του πρώτου λιμανιού της Ευρώπης αξίζει και μπορεί τα καλύτερα!»

    Γράφει η Μίνα Μαύρου Είναι γιατρός, γέννημα θρέμμα Πειραιώτης, με το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου του, μονίμως συντονισμένο...

    Συνέχεια

    Θάνος Σταυρίδης: «Στην Ελλάδα ζούμε στην παντοκρατορία του τραγουδιού, εντούτοις ο κόσμος είναι πια δεκτικός στην ορχηστρική μουσική»

    Γράφει η Ιλένια Χρίστου Φωτογραφίες: Σοφία Καμπλιώνη «…Όποτε νιώθω...

    Συνέχεια

    Bασίλης Τριάντης: «Τα μουσικά μου βιώματα είναι ένα ψηφιδωτό από μουσικές»

    Γράφει η Ιλένια Χρίστου «Όλοι κρύβουμε μέσα μας τον δικό μας Πορτολάνο που μας συντροφεύει, τον οποίο...

    Συνέχεια

    Kωνσταντίνα Πάλλα: «Θέλω να ταυτίζεται ο ακροατής με το τραγούδι μου»

    Γράφει η Μίνα Μαύρου Είναι η δεύτερη φορά που την συναντώ... Όχι ενόψει κάποιας εμφάνισής της, αλλά λόγω της κυκλοφορίας...

    Συνέχεια

    Ρούλα Τσέρνου: «Για να αγγίξεις την παραδοσιακή μουσική, χρειάζεται βίωμα, σκληρή δουλειά και ανοιγμένα αυτιά»

    Γράφει η Ιλένια Χρίστου Αν και χρόνια στο χώρο κυρίως του πολυφωνικού τραγουδιού και της παραδοσιακής μουσικής, παρά...

    Συνέχεια

    Αναστασία Χριστοφιλάκη: «Πορεύομαι πάντα με γνώμονα την καρδιά μου, όποιο κι αν είναι το τίμημα»

    Γράφει η Μίνα Μαύρου "Μακπουλέ", "Το ραντεβουδάκι", "...

    Συνέχεια

    Απόστολος Kαλτσάς: «Πρέπει να χτιστεί ξανά ο σεβασμός του πολίτη προς τους δημιουργούς, κι αυτό είναι θέμα παιδείας»

    Γράφει η Ιλένια Χρίστου Ο Απόστολος Καλτσάς είναι ένας από τους πιο αναγνωρισμένους μπασίστες...

    Συνέχεια

    Xάρης Μακρής: «Θέλω τα τραγούδια του ΑΛΜΠΟΥΜ να μπουν στα σπίτια του κόσμου»

    Γράφει η Μίνα Μαύρου «Άλμπουμ» έχει τίτλο η πρώτη του δισκογραφική δουλειά, η οποία...

    Συνέχεια

    Στο στούντιο με τους «Κουαρτέτοιους» και τη ΣΟΛ ΔΙΑΙΤΑ τους

    Γράφει η Αρετή Κοκκίνου Φωτογραφίες, βιντεοσκόπηση: Αρετή Κοκκίνου &ldquo...

    Συνέχεια