Από αριστερά: Η ηθοποιός Ουρανία Μπασλή, ο ποιητής- στιχουργός Δημήτρης Λέντζος και ο ποιητής-δημοσιογράφος Σπύρος Αραβανής

Γράφει η ποιήτρια Βέρα Βασιλείου- Πέτσα

Φωτογραφίες: Αγγελική Παπαϊωάννου

Μέσα στα ασφυκτικά όρια ενός σημειώματος, είναι αδύνατη η αποτίμηση ενός ποιητικού έργου, αλλά τούτα τα λίγα λόγια πηγάζουν από μια ηδονική πίεση που μου προξένησε η νέα ποιητική συλλογή του Δημήτρη Λέντζου, «Eωθινά αγάλματα».

Ο Δημήτρης Λέντζος συμφιλιώνεται ποιητικά με τον έμφυτα υπερρεαλιστικό μηχανισμό του και μας καταθέτει ένα ανθρωποπλαστικό έργο άκρως ενδιαφέρον για την εποχή μας. Στροβιλίζεται μέσα και έξω από τον εαυτό του, με διαθέσεις στοχασμού και εξομολόγησης, με μια γνήσια ευαισθησία. Η εικονοπλαστική ελευθερία που τον διακρίνει κι ένας αυτοδύναμος ποιητικός πλούτος δημιουργούν ποιητικές ενότητες που ανοίγουν διάπλατα τα παράθυρα των αναγνωστών, πότε στη γέννηση και το θάνατο των πραγμάτων, πότε στην οδύνη της ήττας και του ανέφικτου, κι άλλοτε στην περιπέτεια της ανθρώπινης μοναξιάς κατά την αδυσώπητη ροή του χρόνου ή την μοίρα του Έρωτα και των παθών του.

Μετανάστες, πρόσφυγες, ανέστιοι, εταίρες, έγκλειστοι και περιθωριακοί, μοναχικοί κι ερωτευμένοι παρελαύνουν με ποιητικές ρήσεις και δυνατές εικόνες στα λιτά ποιήματά του, υποδηλώνοντας

κοινωνικοπολιτικές πράξεις ή ενδεχόμενα πράξεων, με λέξεις γυμνές, εκστατικές και κάποτε σκληρές και απαιτητικές, κι άλλοτε βαθιά ερωτικές. Η ερμηνεία του Κόσμου, δηλαδή.

Από τις παραλογές της δημοτικής μας κληρονομιάς, μέχρι τις σύγχρονες ποιητικές εκφράσεις εναλλάσσονται οι λέξεις και τα νοήματα με ελεύθερο ορθολογισμό, αλλά, κυρίως, με ποιητική μέθεξη και

θεατρικό λόγο, που καθιστούν τον Δημήτρη Λέντζο μια ξεχωριστή ποιητική προσωπικότητα.

Τον αξιοσημείωτο γλωσσικό πλούτο της συλλογής, τον υποκρούει μια υπόγεια λυρική μουσική, γι' αυτό προέκυψε η μελοποίηση αρκετών τίτλων από την σύγχρονη συνθέτρια Χρύσα Κωττάκη, που σύντομα θα δισκογραφηθεί. Έχει έμφυτο τον ποιητικό ρυθμό ο Λέντζος (μας τον έχουν καταδείξει τα δεκάδες τραγούδια που έχει υπογράψει ως άριστος τεχνίτης του στίχου) κι εδώ στα «Εωθινά αγάλματα» είναι έντονα αισθητός αυτός ο ρυθμός.

Γεννημένος στη γη της Αρχαίας Ολυμπίας ο ποιητής, κουβαλάει την παράδοση, τη μαγεία της Φύσης, την τραχύτητα και τον λυρισμό των λέξεων, ριζωμένα μέσα του, ικανά να μας φανερώνουν την απόλυτα προσωπική ιδιοσυγκρασιακή ευαισθησία του.

Τα «Εωθινά αγάλματα» είναι ένα πρόσχημα εσωτερικού μονολόγου, ο οποίος αποθησαυρίζει τη γνώση και την αισθητική κρυστάλλωση των ιδεών και των συγκινήσεων του ποιητή και αβίαστα επιτυγχάνει την αρμονική σύζευξη ποιητή και αναγνώστη.

Άλλωστε, αυτό δεν επιδιώκει η αληθινή ποίηση;

Δημήτρη Λέντζο, σ' ευχαριστούμε για τα εωθινά λαϊκά ευαγγέλια καταμεσής των ομιλούντων αγαλμάτων!