Kραουνάκης και Σπείρα Σπείρα στη «Σφίγγα»:Όλα τα γαρύφαλλα στην πίστα!
Γράφει η Μίνα Μαύρου
Φωτογραφίες: Αγγελική Παπαϊωάννου
Ακριβώς το προηγούμενο βράδυ, ως είθισται από τις 6 Νοεμβρίου, αποθεώθηκε στη «Σφίγγα» μαζί με τα αγόρια της «Σπείρα Σπείρα».
Το να υπάρχει παλμός σε μουσική σκηνή, πριν ξεκινήσει η παράσταση, είναι σπάνιο έως και απίθανο… Στην περίπτωση του Κραουνάκη είναι καθεστώς!
Κάπου εκεί ξεκινούν πάντα οι δικές μου σκέψεις… Καλόβουλες, κακόβουλες, υποψιασμένες να τις πω; Έχει αγγίξει τα όρια του γρίφου αυτή η ιστορία… Χρόνια τώρα με παρακινεί να σκέφτομαι, να αναρωτιέμαι… στην πορεία με νευριάζει, με εξοργίζει… και μετά, ως διά μαγείας, όλα του τα συγχωρώ και βρίσκομαι να απομνημονεύω στίχους, μελωδίες αλλά και σπινθηροβόλες ατάκες του…
Να τι συμβαίνει!… Στη μέση του προγράμματος και, αφού τα αγόρια της «Σπείρα Σπείρα» με τις πολύχρωμες σαλοπέτες και τους ασπρόμαυρους ρόλους, έχουν ξεσηκώσει τον κόσμο με τραγούδια όχι μόνο του Κραουνάκη, αλλά του Χατζιδάκι, του Σπανού, του Γούναρη, του Τσιτσάνη και του Ρασούλη, εμφανίζεται η αυτού Εξοχότης!
Περνά μέσα από τους θαυμαστές του και ανεβαίνει στη σκηνή, τραγουδώντας «Δυο πόρτες έχει η ζωή». Συμβολικό; «Εξαιρετίκουε», όπως συνηθίζει να λέει… Αποστηθισμένη ατάκα Νο1!
Το διυλιστικό πέρασμα από το ρεπερτόριό του απαραίτητο και εκ των ων ουκ άνευ… «Αυτή η νύχτα μένει», «Πόσο σ' αγαπώ», «Φίλα με», «Κόκκινα γυαλιά», «Κυκλοφορώ κι οπλοφορώ», «Ανθρώπων έργα», «Όταν έχω εσένα», «Κουπαστή»…
Ο Κραουνάκης δεν υποκρίνεται! Ο πολύμορφος αυτός Τεχνάνθρωπος θα αλλάξει εκατό πρόσωπα πάνω στη σκηνή! Από τον πιο αστείο μέχρι τον πιο δραματικό μουσικό ρόλο θα δώσει το εκατό τοις εκατό της ερμηνείας, της ψυχής και της τρέλας του, χωρίς φόβο και πάθος … Δύσκολο; Εύκολο; Εκείνος γνωρίζει… Αληθινό θα πω εγώ, γιατί όπως παραδέχεται τα μεσημέρια στην εκπομπή του στους 105,5: «Έχω ένστικτο, μωρή…!». Αποστηθισμένη ατάκα Νο2!
Κάπου εκεί στη μέση του προγράμματος τα παιδιά της «Σφίγγας» (με τιράντες και αυτά, όπως ο Σταμάτης) φέρνουν στα τραπέζια χάρτινα σακουλάκια… Δεν είναι κρουασάν ή μπισκότα… «Όχι, μωρά μου αγαπημένα!». Αποστηθισμένη ατάκα Νο3!
Είναι γαρύφαλλα, ναι γαρύφαλλα… Γιατί στο σημείο αυτό που άδει: «Λες και η στάθμη της αγάπης πάει να βρει/πόσοι κρύβονται στη λάσπη θησαυροί./Πώς κοπήκανε στα δάχτυλα οι σταυροί/ γι' ανθρώπων έργα», δε θα κρατηθείς, θα το εκσφενδονίσεις το λέλουδο, που λέει κι εκείνος, κατευθείαν στη σκηνή… και θα θυμηθείς την αποστηθισμένη ατάκα Νο 4 που λέει: «Ζήτω η Τέχνη, κάτω η μπουρ, μπουρ, μπουρ, σιχαμένες!».
ΥΓ. Αύριο το πρωί πάλι με τον Βλαδίμηρο στο χέρι, θα σχολιάσει τα συν και πλην του μάταιου τούτου κόσμου και θα με νευριάσει και θα με εξοργίσει και πάλι θα του τα συγχωρήσω όλα…!
Καλή συνέχεια, ταλαντούχε Σταμ!
ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Σχολιάστε