Η ομορφιά της «Μαύρης Παπαρούνας» του Δημήτρη Λέντζου

13/10/2017
Σχολιάστε

Γράφει η Μίνα Μαύρου

Φωτογραφίες: Αγγελική Παπαϊωάννου

«…Είναι δημιουργός με κύρος! Το λογοτεχνικό του παράστημα, η ένταση των λέξεων στις διηγήσεις του για ό, τι τον ενοχλεί ή για ό,τι του αρέσει , οι χειρονομίες του που θαρρείς ομοιοκαταληκτούν με τα όσα λέει, η πελοποννήσια σιωπή του, ο έπαινος που απευθύνει συχνά σε συναδέλφους του στιχουργούς ή ποιητές , οι ωραίες τιράντες του που θυμίζουν στον ίδιο τα όσα τον βαραίνουν, η χαρά του να τοποθετεί λέξεις ασκούριαστες στα ποιήματα και τα τραγούδια του συνθέτουν το πορτρέτο ενός φανερού ανθρώπου που δεν κρύβεται μέσα σε ξένα ρούχα γι' αυτό και είναι ταυτόσημα στη ζωή του το καλλιτεχνικό με το κοινωνικό του ήθος».

Λόγια καρδιάς του στιχουργού Κώστα Φασουλά για το φίλο του και «παράξενο χορευτή τραγουδιών και ποιημάτων», όπως τον χαρακτήρισε, Δημήτρη Λέντζο, ο οποίος μας προσκάλεσε την Τρίτη 3 Οκτωβρίου στο «Polis Art Cafe» στο κέντρο της Αθήνας, προκειμένου να μας παρουσιάσει τη νέα ποιητική συλλογή του με τίτλο, «Μαύρη Παπαρούνα» (Eκδόσεις Μετρονόμος).

«Στη Μαύρη Παπαρούνα ο Λέντζος χτίζει τη δική του πόλη, το δικό του χωριό και το δικό του καταφύγιο. Πρόκειται για ποίηση με ευδιάκριτες ρίζες και δυνατά βιώματα που επιβάλλεται στον αναγνώστη με την ανθρώπινή της γνησιότητα…», υπογράμμισε λίγο αργότερα ο Κώστας Φασουλάς και έδωσε αμέσως τη σκυτάλη στους ηθοποιούς, Ουρανία Μπασλή, Τάκη Σπηλιόπουλο και Πέτρο Αποστολόπουλο, για να απαγγείλουν τη «Μαύρη Παπαρούνα».

Οι εικόνες πολλές, έντονες, σχολαστικά λεπτομερείς… Τα συναισθήματα σε πλήρη εγρήγορση και πώς όχι…. Η γραφή του Λέντζου πάντα τόσο ακαριαία, τόσο απρόβλεπτη… Σε συζητήσεις έχει τύχει να ακούσω πως ο Λέντζος είναι Παπαδιαμαντικός… ξέρω πως το αποφεύγει… Είναι πιο κοντά στον Βιζυηνό λέει...

Έπειτα είναι και η μουσική που πάντα με τη γραφή του φλερτάρει τόσο προκλητικά!

Ο Μανόλης Ανδρουλιδάκης, ο Γιώργος Καγιαλίκος, ο Στάθης Γκότσης, ο Νεοκλής Νεοφυτίδης και ο Μιχάλης Τερζής ήταν εκεί, για να επαληθεύσουν του λόγου το αληθές… Και για το τέλος …διά στόματος Λέντζου:

Ανθίζει λένε μια φορά

η μαύρη παπαρούνα

στη μέση εκεί στις κόκκινες

στη μέση εκεί στις άλλες

σαν το φιλί που μ' άφησε

πένθος βαρύ στο στόμα.

Εύχομαι από καρδιάς καλοτάξιδη η εξαιρετική «Μαύρη Παπαρούνα»!