Η Ναταλία Ρασούλη μιλά για τον πατέρα της, Μανώλη Ρασούλη
Λένε πως η σχέση μεταξύ πατέρα και κόρης έχει έναν ιδιαίτερο δεσμό και μία ιδιαίτερη αγάπη. Δεν ξέρω αν ισχύει αυτό σε όλες τις περιπτώσεις, ξέρω όμως σίγουρα ότι με τον πατέρα μου είχαμε μία πολύ μεγάλη αγάπη ο ένας για τον άλλο, ένα πολύ μεγάλο δέσιμο και μια πολύ μεγάλη εκτίμηση μεταξύ μας.
Μοιραζόμασταν πολλά πράγματα μαζί, εκτός από τη σχέση μας, μπαμπά και κόρης. Μοιραζόμασταν την αγάπη μας για την έκφραση, την αγάπη μας στο τραγούδι και την αγάπη μας στο δίκαιο.
Βέβαια αυτό το μοίρασμα, ένα παιδί το έχει και από το μεγάλωμα και την καθοδήγηση του γονιού του, από τη μετάγγιση αξιών των γονιών του δείχνοντας το δρόμο προς τη ζωή.
Είναι διαφορετική η αγάπη για τον πατέρα, διαφορετική η αγάπη για τη μητέρα.
Είναι αρχετυπικές σχέσεις και βασίζονται στο ρόλο του καθενός και στην ιδιαίτερη σχέση που έχει κάθε γονιός με το παιδί του.
Μεγαλώνοντας πια το δικό μας γιο, βλέπω τη δική του σχέση με τον πατέρα του και όσο μεγαλώνει, καταλαβαίνω όλο και περισσότερο το δυνατό δέσιμο μεταξύ παιδιού και πατέρα και η αλήθεια είναι ότι μεγαλώνει ακόμα περισσότερο και η δική μου αγάπη για τον πατέρα μου.
Είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς το πώς νιώθει ένα παιδί που βιώνει τον απουσία του πατέρα του, ενώ ταυτόχρονα αυτός ο πατέρας, μέσω του έργου του, αγκαλιάζεται με τόση αγάπη από τον κόσμο.
Είναι όμως αυτή η αγάπη που με στηρίζει, για να μπορώ να συνεχίσω όσο μπορώ το όραμά του μέσα στο έργο του.
«Τ' όνειρό σου ανασταίνω και το κάθε σου γιατί...», πάντα επαναλαμβάνω μέσα μου. Και κάπως είμαι σίγουρη πως με ακούει.
Σχολιάστε