Θάνος Σταυρίδης: «Στην Ελλάδα ζούμε στην παντοκρατορία του τραγουδιού, εντούτοις ο κόσμος είναι πια δεκτικός στην ορχηστρική μουσική»

22/4/2021
Σχολιάστε

Γράφει η Ιλένια Χρίστου

Φωτογραφίες: Σοφία Καμπλιώνη

«…Όποτε νιώθω να «μαυρίζω» απ' την καθημερινότητα και να βυθίζομαι, στρέφω το βλέμμα μου στον ουρανό και στον ήλιο…», μας λέει ο Θάνος Σταυρίδης, και κάπως έτσι εξηγείται το «φως» που εκπέμπει το πρόσφατο album του «Spicy Margarita». Ένα soundtrack χαράς και αισιοδοξίας διεθνούς εμβέλειας, καθώς ήδη παίζεται σε ραδιόφωνα της Αμερικής, Βραζιλίας, Γαλλίας, Σλοβακίας, Πολωνίας κ.ά., ενώ έχει ψηφιστεί στα 20 καλύτερα albums από τα World Music Charts Europe για τον Μάρτιο 2021, με το κομμάτι “Havana Nights”, που τόσο έχουμε αγαπήσει, να βρίσκεται στο top 40 του Ethnocloud!

Ένα album γεμάτο από ταξιδιάρικες μελωδίες, έντονα χρώματα, άπλετο φως! Κοινώς ένα album που βρίσκεται σε απόλυτη κόντρα με ό,τι βιώνουμε τον τελευταίο χρόνο … Πώς προκύπτει λοιπόν μια πολύχρωμη… Spicy Margarita στη μαύρη περίοδο της πανδημίας;

Η αναγκαστική «σιγή ασυρμάτου», στην οποία μπήκαμε όλοι οι καλλιτέχνες ήδη απ' το πρώτο lockdown ήταν ένα σοκ για όλους μας. Μας απαγορεύτηκε το live παίξιμο, κάτι που για 'μας είναι σαν να μας απαγορεύουν την επικοινωνία. Μετά λοιπόν το πρώτο σοκ, και για να γλιτώσω απ' το να πέσω στην παγίδα του να «πενθώ» και να φλερτάρω με την κατάθλιψη για όλο αυτό που μας βρήκε, μπήκα σχετικά πολύ νωρίς στην διαδικασία της παραγωγής του “Spicy Margarita”. Για να «ξορκίσω» κιόλας, αν θέλεις, το κακό. Μ' αυτή την οπτική ήθελα να 'ναι ένας φωτεινός δίσκος. Ένιωθα λιγάκι πως μ' αυτό τον τρόπο βάζω κι εγώ ένα λιθαράκι στο να γυρίσει όλο αυτό το «μαύρο» προς το «φως».

Άρα η παύση αυτή σε οδήγησε σε πιο παραγωγικά μονοπάτια…

Σίγουρα η παύση έδωσε μια ευκαιρία για ενδοσκόπηση. Ειδικά τον τελευταίο χρόνο έκανα τόσα πολλά πράγματα ταυτόχρονα, που δεν προλάβαινα να βάλω τις δημιουργικές μου σκέψεις σε μια σειρά. Έγραφα καινούργια κομμάτια, αλλά με αργούς ρυθμούς. Η παύση αυτή μου έδωσε τον χρόνο που μου έλειπε, για να δουλέψω.

Στο “Spicy Margarita” ο ακροατής συναντάει πολλά διαφορετικά είδη μουσικής. Παντρεύεις με ένα μοναδικό τρόπο τη βαλκανική μουσική, που είναι και το βασικό στοιχείο σου, με jazz, rock, latin, brass και έγχορδα, με πρωταγωνιστή βέβαια πάντα τον ήχο του ακορντεόν. Ποιο είναι το «κάδρο» μέσα στο οποίο μπαίνουν όλα αυτά; Θα έλεγες ότι υπάρχει ένα συγκεκριμένο μουσικό στίγμα που σε χαρακτηρίζει;

Αν θα είχα να διαλέξω μια ταμπέλα, αυτή θα ήταν «μουσικές του κόσμου», world music. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, άκουγα ταυτόχρονα πολλά και διαφορετικά πράγματα. Στο σπίτι, το ραδιόφωνο έπαιζε μέρα νύχτα. Αλεξίου, Νταλάρας, αλλά και παλιά λαϊκά και ρεμπέτικα. Ο Καζαντζίδης παρέα με τον Πουλόπουλο, αλλά και τον Χατζιδάκι και τον Θεοδωράκη. Οι δίσκοι βινυλίου του πατέρα μου με τον «Δρόμο» του Πλέσσα αλλά και τους Boney M και τον Patrick Hernandez και τους ABBA. Περίμενα πώς και πώς να 'ρθει το τριήμερο της γιορτής των Κων/νου κι Ελένης, για να δω τ' Αναστενάρια και ν' ακούσω τον ήχο της λύρας, της γκάιντας και του νταουλιού που πάντα με μάγευαν. Ροκάς σαν έφηβος άκουγα heavy metal και rock, αλλά παράλληλα σπούδαζα σαξόφωνο, οπότε άκουγα παράλληλα και jazz! Αργότερα εμβάθυνα στην κλασσική μουσική ως φοιτητής μουσικολόγος, ενώ παράλληλα έκανα τα πρώτα μου βήματα στις μουσικές σκηνές της Θεσσαλονίκης, παίζοντας λαϊκά. Η βαλκανική μουσική με μάγεψε ήδη απ τα τέσσερά μου χρόνια. Το πρώτο μου όργανο μού το φέραν οι γονείς μου απ' την Γιουγκοσλαβία μαζί με δύο κασέτες, τις οποίες άκουγα με τις ώρες. Ποτέ όπως βλέπεις δεν ασχολήθηκα με ένα είδος μουσικής, οπότε ήρθε πολύ φυσικά το πάντρεμα αυτό στις μουσικές μου.

Συνοδοιπόροι σου στο δίσκο είναι μια πλειάδα εξαιρετικά σημαντικών μουσικών από την Ελλάδα και τα Βαλκάνια. Πώς τα καταφέρατε μέσα στη φάση της καραντίνας; Πού έγιναν οι ηχογραφήσεις;

Έχω την μεγάλη χαρά στον δίσκο μου αυτόν, όπως και στον προηγούμενο, να παίζει μια πλειάδα μουσικών που εκτιμώ και αγαπάω. Οι περισσότεροι είναι φίλοι και συνεργάτες χρόνια, αλλά πολλούς τους συνάντησα για πρώτη φορά τώρα. Εδώ μας βοήθησε πολύ η τεχνολογία.

Ηχογραφήσαμε σε διάφορα studios σε Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Κοζάνη, Σόφια, Σκόπια και Βερολίνο. Κάποιοι ηχογραφήσαν στα home studios τους και μου στείλανε το υλικό και η τελική μίξη και το mastering έγιναν σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Ίσα ίσα προλάβαμε να ολοκληρώσουμε τις ηχογραφήσεις κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, πριν από το δεύτερο lockdown.

Σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα από την ψηφιακή κυκλοφορία του, το album έχει προκαλέσει μεγάλη αίσθηση στο εξωτερικό, έχει αποσπάσει εξαιρετικές κριτικές και παίζεται σε ραδιόφωνα σε πολλές χώρες της Ευρώπης και της Αμερικής. Πώς νιώθεις για αυτή την επιτυχία; Την περίμενες;

Σίγουρα αυτό που νιώθω είναι ανείπωτη χαρά! Είναι πολύ ωραίο το συναίσθημα που νιώθει κάποιος σαν δημιουργός, όταν βλέπει πως αυτό που έχει φτιάξει με αγάπη και πολύ κόπο ταξιδεύει στον κόσμο. Δεν μπορώ να πω ότι περίμενα την όποια επιτυχία. Εγώ έκανα τον δίσκο, για να επικοινωνήσω. Από τη στιγμή που έφυγε έξω από το σπίτι μου, έχει πάρει πια τον δρόμο του, σαν ένα παιδί. Το ότι ταξιδεύει στον κόσμο κι αποσπά ωραίες κριτικές και φτάνει στα αφτιά ανθρώπων απ' όλο τον κόσμο, μόνο χαρούμενο και υπερήφανο με κάνει.

Πρόσφατα ένα από τα κομμάτια του album σου, το “1000 + 1 Tales” έπαιξε σε εκπομπή στο Ισραήλ, αφιερωμένη στους μεγάλους της έθνικ μουσικής. Πώς είναι να ακούς το όνομά σου δίπλα σ' αυτό του Gabriel και του Corea;

Όπως είπα και πριν, χαρά και περηφάνια! Όταν το διάβασα, ένιωθα πως ήμουν λίγα εκατοστά ψηλότερος. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά απ' το να παίζεις μαζί με όλους αυτούς που θαυμάζεις μια ζωή.

Πιστεύεις ότι στο εξωτερικό ανοίγουν πιο εύκολα οι «πόρτες» των ραδιοφώνων στις καλές δουλειές από ότι στην Ελλάδα;

Όχι. Απλά στην Ελλάδα ζούμε στην παντοκρατορία του τραγουδιού. Ζούμε σε μια χώρα που έχει μεγάλη και βαθειά ιστορία στο τραγούδι. Από την αρχαιότητα ακόμη. Ας μη ξεχνάμε πως και οι αρχαίες τραγωδίες είχαν τραγούδια. Αυτό σημαίνει πως ο Έλληνας έχει μέσα στο DNA του το να ακούει τη μουσική παρέα με στίχο, πράγμα που έχει στήσει πια τη μουσική μας βιομηχανία στο 90% της γύρω απ' το τραγούδι. Οπότε, είναι αρκετά δύσκολο να ακουστεί ορχηστρική μουσική σε ελληνικό ραδιόφωνο. Παρ' όλα αυτά τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια αλλαγή προς το καλύτερο. Έχουμε εξάλλου πληθώρα εξαιρετικών αντίστοιχων παραγωγών στη χώρα μας που κυρίως διακρίνονται κι ακούγονται έξω.

Όντως, τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίσει να κυκλοφορούν στην Ελλάδα όλο και πιο συχνά instrumental δίσκοι. Με το σκεπτικό λοιπόν ότι είμαστε μια χώρα με παράδοση στο τραγούδι, πιστεύεις ότι το ελληνικό κοινό έχει αρχίσει να «εκπαιδεύεται» και να αφήνεται περισσότερο στη μαγεία της ορχηστρικής μουσικής;

Έτσι ακριβώς. Ειδικά οι νεότερες γενιές έχουν πιο εκπαιδευμένα αυτιά. Έχει να κάνει και με το ότι τώρα πια με τα διαδικτυακά μέσα υπάρχει πρόσβαση σε άπειρο υλικό, οπότε ο κόσμος έχει αρχίσει να είναι πιο δεκτικός στην ορχηστρική μουσική.

Παράλληλα έχεις και την ιδιότητα του εκπαιδευτικού, καθώς διδάσκεις ακορντεόν στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (πρώην Τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής ΤΕΙ Άρτας). Τι ρόλο παίζει το κομμάτι της διδαχής στη ζωή σου;

Από πολύ νωρίς ξεκίνησα να παραδίδω μαθήματα. Ήταν ένας τρόπος να διευρύνω και τους ορίζοντές μου. Κι επειδή, όταν προσπαθούσα να μελετήσω και να μάθω το πώς παίζουν το ακορντεόν στα Βαλκάνια, ταλαιπωρήθηκα πολύ, μιας και δεν υπάρχει κάποια οργανωμένη σχολή σ' αυτό που λέμε «μουσική των Βαλκανίων», προσπαθώ με πολλή αγάπη να μεταλαμπαδεύσω όλο αυτό που έχω καταφέρει να αποκωδικοποιήσω όλα αυτά τα χρόνια.

Είσαι από τους καλλιτέχνες που η ζωή τους είναι κυριολεκτικά στο δρόμο εδώ και πολλά χρόνια, με συναυλίες σε όλο τον κόσμο και συμμετοχές στα μεγαλύτερα διεθνή Φεστιβάλ. Μουσική και ταξίδια λοιπόν! Ένα παιδικό όνειρο που πραγματοποιήθηκε;

Τα τελευταία χρόνια όντως ζω το όνειρό μου. Ήδη απ' το 2016 που κυκλοφόρησε η πρώτη μου δουλειά γυρνάμε με τους drom, τους μουσικούς μου συνοδοιπόρους (Γιάννη Καρακαλπακίδη, Χρήστο Τάσιο, Βασίλη Αθανασίου και Γιώτη Κιουρτσόγλου) στον κόσμο και παίζουμε. Θα έλεγα πως όλο αυτό είναι πέρα από κάθε όνειρο και πραγματικά είμαι πολύ τυχερός που το βιώνω. Μακάρι να περάσει αυτό που ζούμε γρήγορα και να ξαναβγούμε στους δρόμους.

Και για να ξαναγυρίσουμε στο album “Spicy Margarita”. Υπάρχει η σκέψη κάποια στιγμή να το κυκλοφορήσεις και σε φυσική μορφή;

Εννοείται. Ήδη τώρα που μιλάμε ετοιμάζεται η κυκλοφορία του cd. Θα κυκλοφορήσει απ' την Artway – Technotropon Cultural Productions και ελπίζουμε πως, μέχρι το Πάσχα, θα είναι έτοιμο. Ελπίζω να καταφέρω να βγάλω και κάποια λίγα κομμάτια σε μορφή βινυλίου, μιας και αυτό είναι επίσης ένα παιδικό μου όνειρο. Πολύ πρόσφατα έχω καταφέρει να στήσω πικάπ στο χώρο μου και ν' ακούω τις αγαπημένες μου μουσικές σε βινύλιο, κάτι που πραγματικά δεν συγκρίνεται με το άκουσμα σε ψηφιακή και συμπιεσμένη μορφή, που έχει γίνει τάση στις μέρες μας.

Τελικά ποιος είναι ο Θάνος Σταυρίδης … Ένας αμετανόητα αισιόδοξος;;;

Φύσει και θέσει. Μόνο κοιτάζοντας την θετική πλευρά της ζωής, όπως είπαν κι οι Monty Python, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες της. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν έχω τα πάνω και τα κάτω μου... απλά, όποτε νιώθω να «μαυρίζω» απ' την καθημερινότητα και να βυθίζομαι, στρέφω το βλέμμα μου στον ουρανό και στον ήλιο. Έχουμε τόσο πολύ κι απ' τα δύο σ' αυτό τον τόπο, που αρκεί για μια ζωή!

“Havana nights”