Συνεντεύξεις

Ρωτάμε, απαντάνε!

Γεωργία Βεληβασάκη: «Τραγουδάω ό,τι με αγγίζει και ό,τι με προκαλεί»

Γράφει η Θέλμα Καραγιάννη

Τη Γεωργία Βεληβασάκη είχα, σε διάφορες περιστάσεις και διαφορετικές παραστάσεις, την ευκαιρία να την απολαύσω επί σκηνής. Η εντύπωση που έχω αποκομίσει από την καλλιτεχνική της προσωπικότητα είναι το βάθος και η αλήθεια του συναισθήματος που αποπνέει, όχι μόνο η ερμηνεία της, αλλά και ο λόγος των στίχων της. Σίγουρα είναι ανήσυχο πνεύμα που ακολουθεί, αδιαπραγμάτευτα, δρόμους ψυχής και δεν επιδίδεται σε αναζητήσεις πρόσκαιρων σουξέ...

Πολλές και αξιόλογες οι συνεργασίες της, κολακευτικότατα τα λόγια του Τύπου για εκείνη... Ο πιο πρόσφατος ολοκληρωμένος δίσκος της, το υπέροχο “Aleli-De Creta a Buenos Aires”, καρπός της συνεργασίας της με τον Αργεντίνο μαέστρο, Luis Borda. Πλούσια, εν γένει, η μέχρι σήμερα δισκογραφία της, που σφραγίζεται από την πολύχρονη και καρποφόρα συνεργασία της με τον μουσικό δημιουργό, σκηνοθέτη και παραγωγό, Κωνσταντίνο Αθυρίδη. Εκείνος υπογράφει και τη σκηνοθεσία του τελευταίου τους καλλιτεχνικού εγχειρήματος «Κοντσέρτο για μία μέρα που πέρασε», σε κείμενο δικό της, που θα παρουσιαστεί από τις 2 έως τις 11 Απριλίου στο θέατρο «Αμαλία», στη Θεσσαλονίκη. Στη σκηνή, εκτός από την ίδια και τον Κωνσταντίνο Αθυρίδη, θα βρίσκεται και ο πολύ καλός κιθαριστής Ανδρέας Ζιάκας, μόνιμος συνεργάτης της τα τελευταία χρόνια. Η μεταξύ τους χημεία είναι από τα αναμφισβήτητα ατού των παραστάσεών τους.

Γεωργία, “εκεί που η καρδιά μας πάει” είναι πάντα η σωστή κατεύθυνση για 'μας, ή μας περιμένουν και δυσάρεστες εκπλήξεις;

Σωστά τα λες. Οφείλουμε να αφουγκραζόμαστε τον μέσα μας εαυτό και να τον ακολουθούμε. Οι «δυσάρεστες εκπλήξεις», καμιά φορά, βοηθούν για τον επαναπροσδιορισμό των συνοδοιπόρων και των προσδοκιών μας.

Η σχέση σου με την ποίηση βαθειά. Πώς βλέπεις τη σημερινή ελληνική ποίηση και τη σχέση της με το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι;

Αγαπώ τη γραφή όσο και το τραγούδι. Γράφω πεζά, έμμετρα παραμύθια, ποιήματα και στίχους˙ ο ποιητικός είναι ο τρόπος που με εκφράζει πιο πολύ (προς το παρόν, τουλάχιστον). Όταν η μουσική εμπλέκεται με την ποίηση, οφείλει να την υπηρετεί. Σήμερα ο κόσμος κάνει τόσο θόρυβο, που καμιά φορά δεν ακούς τους ποιητές. Είναι εδώ, όμως, δίπλα σου κι αν θέλεις να μπορέσεις να σταθείς στον άξονά σου, να μην χαθείς μέσα στο ψευδαίσθητο που σου πουλάνε για αλήθεια, θα τους βρεις. Δεν είναι τυχαίο που πολλοί σύγχρονοι συνθέτες, όπως η Πηγή Λυκούδη, ο Δημήτρης Μαραμής κ.ά, μελοποιούν όλο και πιο συχνά λόγο ποιητικό. Η εποχή μας, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, χρειάζεται την επαφή με την αλήθεια της ύπαρξης και την επαναξιολόγηση του ουσιώδους στη ζωή μας.

Πρόσφατα πρώτευσες στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο, τελειώνοντας τη σχολή Ευρωπαϊκού Πολιτισμού. Πώς αποφάσισες να κάνεις αυτό το βήμα και τι νιώθεις ότι αποκόμισες από τις Πανεπιστημιακές σου σπουδές;

Παιδί ακόμη, δραπέτευα από τον κόσμο, γράφοντας και τραγουδώντας, ονειρευόμουν να γίνω συγγραφέας ή ηθοποιός. Έφηβη, σκεφτόμουν να γίνω βιολόγος ή γιατρός, να ασχοληθώ με την έρευνα ή να φύγω με τους “Γιατρούς του Κόσμου”, να βοηθήσω τα άρρωστα παιδιά. Δεν άργησα ν' αφήσω τη φωνή της λογικής και του καθήκοντος και ν' αφεθώ στη μουσική, χωρίς αυτό να σήμαινε ότι ήταν η μόνη μου αγάπη. Αναζήτησα τη γνώση διαβάζοντας μόνη μου φιλοσοφία, ποίηση και λογοτεχνία.

Μεγαλώνοντας, κατάλαβα ότι οφείλω να γνωρίζω πού πατάω και πού βρίσκομαι, να μπορώ να αντιλαμβάνoμαι την πραγματικότητα γύρω μου και τη θέση μου μέσα σ' αυτή κι έτσι επιδίωξα την πιο οργανωμένη γνώση, σπουδάζοντας Ευρωπαϊκό Πολιτισμό στο ΕΑΠ. Το ότι «πρώτευσα» ήταν αποτέλεσμα της φόρας μου να ρουφήξω ό,τι καινούργιο μάθαινα και, βέβαια, μια ηθική ικανοποίηση, σαν τα παιδιά που, όταν κάνουν κάτι καλό, τους παίρνεις ποδήλατο. Το απόλαυσα, αυτό είναι σίγουρο! Κι αφού «γνώρισα» τον έξω κόσμο και πήρα τα απαραίτητα εργαλεία της λογικής, για να μπορώ να τον «τακτοποιώ» στη σκέψη μου, ανοίγομαι τώρα στην περαιτέρω μόρφωση του μέσα μου κόσμου και της «οργάνωσης» της φαντασίας και της έμπνευσης στο χαρτί. Ήδη κάνω μεταπτυχιακό πάνω στην άλλη μου αγάπη, τη γραφή…

Ερμηνευτικά έχεις αγγίξει μια αρκετά μεγάλη γκάμα τραγουδιών. Νιώθεις ότι αληθεύει το παλιότερο τσιτάτο ότι “η μουσική είναι μία”;

Η μουσική κι αν είναι μία, έχει πολλά τα πρόσωπα. Τραγουδάω ό,τι με αγγίζει και ό,τι με προκαλεί. Δοκιμάζω τον εαυτό μου. Δεν μ' αρέσει να με τακτοποιούν σε κουτάκια, πνίγομαι. Θέλω ελευθερία. Άλλωστε τέχνη χωρίς ελευθερία δεν γίνεται…

Ποια η εμπειρία των συναυλιών σου στο εξωτερικό με τον Luis Borda; Υπάρχει περίπτωση να απολαύσουμε και... δεύτερο τεύχος, όσον αφορά στη δισκογραφική σας συνεργασία;

Όπου έχουμε παίξει με τον Luis Borda στο εξωτερικό, έχουμε απολαύσει θερμό χειροκρότημα και ενθουσιασμό! Το κοινό εκεί είναι ιδιαίτερα ανοιχτό ν' ακούσει και να θαυμάσει. Η επόμενη συνάντησή μας είναι στις 6 Μαΐου 2017 στο Μόναχο (Θέατρο LEO17), όπου μάλιστα, θα είμαι καλεσμένη της καταξιωμένης Αργεντινής τραγουδίστριας, Lidia Borda, που αυτόν τον καιρό κάνει περιοδεία στην Ευρώπη. Και ναι, ήδη εργαζόμαστε με τον Luis πάνω στην ιδέα μιας νέας δισκογραφικής μας δουλειάς.

Και από τους πρόσφατους συνεργάτες στους παλαιότερους. Πες μας δυο λόγια για την πολύχρονη συνεργασία σου με τον Κωσταντίνο Αθυρίδη.

Πράγματι, με τον Κωνσταντίνο Αθυρίδη συνεργαζόμαστε πολλά χρόνια. Ξεκινήσαμε με λίγα τραγούδια και φτάσαμε να έχουμε κάνει, μέχρι τώρα, δύο ολοκληρωμένες δισκογραφικές δουλειές, τρία cd singles, ένα μουσικό παραμύθι, μία αγγλόφωνη ροκ όπερα (στην οποία συμμετείχα ως ερμηνεύτρια, αλλά και δημιουργικά, έχοντας γράψει τους ελληνικούς στίχους του έργου), παραστάσεις στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης και Αθηνών, στο Βασιλικό Θέατρο Θεσσαλονίκης και αλλού… και συνεχίζουμε!

Ήταν ο άνθρωπος που με παρότρυνε να γίνουν οι στίχοι μου τραγούδια (μέχρι τα τριάντα μου δεν τολμούσα ακόμη) και με μύησε στο μουσικό θέατρο, φέρνοντάς με κοντά σε μια άλλη μεγάλη μου αγάπη, το θέατρο. Μπορώ να πω ότι, μέσα από τη συνεργασία μας αυτή, ωρίμασα καλλιτεχνικά.

Θα μπορούσες να συνεργαστείς με καλλιτέχνη με τον οποίο να έχεις άρτια καλλιτεχνική συνύπαρξη, αλλά αδιάφορη ανθρώπινη σχέση;

Ναι, θα μπορούσα, μέχρι το σημείο εκείνο που δεν θα γινόμασταν συνδημιουργοί. Από εκεί και πέρα, είναι απαραίτητο να μπορείς να συνεννοηθείς με τον άλλον σε βαθύτερο επίπεδο και, για να γίνει αυτό, πρέπει να μιλάμε την ίδια γλώσσα, να μας ενώνει μια κοινή αισθητική.

Και ερχόμαστε στο «Κοντσέρτο για μία μέρα που πέρασε». Μίλησέ μας για τους συντελεστές της παράστασης και το περιεχόμενό της.

Πρόκειται για την περιπέτεια (ή το παραμύθι) της ύπαρξης σε σχέση με τον χρόνο. Είναι, δηλαδή, μια ιστορία εσωτερικής εστίασης. Ο σκηνογράφος μας, Ηλίας Λόης, θα σας έλεγε, πως όλα στην παράστασή μας είναι συμβολικά: οι λέξεις, οι χώροι, τα υφάσματα, τα χρώματα, τα αντικείμενα, οι ήχοι. Το έργο έχει θεατρική δομή, αλλά ποιητικό λόγο, που ο σκηνοθέτης μας, Κωνσταντίνος Αθυρίδης, επιδιώκει να γειώσει μέσα από την κινησιολογική και υποκριτική του προσέγγιση, προκειμένου να γίνει φανερό πως ό,τι λέγεται δεν είναι κάτι το υπερβατικό, αλλά αντίθετα, αφορά άμεσα τον καθένα από 'μας. Θα είναι, μάλιστα, από τις σπάνιες φορές που ο Αθυρίδης δεν θα παραμείνει στον ρόλο του σκηνοθέτη (και συνθέτη, καθώς έχει γράψει ένα τραγούδι ειδικά για την παράσταση), αλλά θ' ανέβει στη σκηνή, ως συμπρωταγωνιστής, στον ρόλο του Αφηγητή (θα τον περιέγραφα, καλύτερα, ως «Τζόκερ», μια σκοτεινή παρουσία που προωθεί την πλοκή…)

Το κείμενο είναι διακειμενικό˙ συνομιλεί, δηλαδή, εν είδει pastiche, με αποσπάσματα λόγου και ποίησης του Οδυσσέα Ελύτη, του Γιώργου Σεφέρη, του Γιώργου Χειμωνά, του Βιντσέντζου Κορνάρου, του Fernando Pessoa, της Elizabeth Bishop, του Jorge Luis Borges, του Καντ, του Γιώργου Παναγιωτίδη, του Μαρίνου Καρβελά. Είχα δε την ευτυχία να το επιμεληθεί ο ίδιος ο Γιώργος Παναγιωτίδης, ο οποίος θεωρείται ήδη σημαντικός σύγχρονος πεζογράφος και ποιητής.

Όσον αφορά στη μουσική, το έργο διανθίζεται με τραγούδια, που άλλοτε φωτίζουν κι άλλοτε προχωρούν την ιστορία. Θα ακούσετε μουσικές αφηγήσεις της Λένας Πλάτωνος, του Μάνου Χατζιδάκι, του Bizet, flamenco, tango και άλλα πολλά. Η κιθάρα (Ανδρέας Ζιάκας) είναι ρόλος˙ συμμετέχει στην ιστορία ως κομμάτι της ηρωίδας.

Η παράσταση υποστηρίζεται από video projection που έχουμε επεξεργαστεί και επιμεληθεί από κοινού με τον Ηλία Λόη.

Πόσα κοινά έχει η θεατρική Φιλομήλα με την πραγματική Γεωργία Βεληβασάκη;

Η Φιλομήλα αγαπάει τη μελωδία, παίζει με λέξεις και νότες, ονειρεύεται να γίνει θάλασσα, φοβάται τους γκρεμούς, νομίζει ότι θα πετάξει, προσπαθεί να κατανοήσει τον κόσμο γύρω της, της αρέσει το γλυκό τριαντάφυλλο, μαζεύει πέτρες, χτίζει το σπίτι της και τον εαυτό της. Η Φιλομήλα αλλάζει, αλλά κάτι μέσα της παραμένει ίδιο. Νομίζω ότι άριστα θα μπορούσε να με καθρεφτίζει…

Σου εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία!

Ευχαριστώ πολύ!

    ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

    Γεωργία Βεληβασάκη: «Τραγουδάω ό,τι με αγγίζει και ό,τι με προκαλεί»
    Γεωργία Βεληβασάκη: «Τραγουδάω ό,τι με αγγίζει και ό,τι με προκαλεί»
    Γεωργία Βεληβασάκη: «Τραγουδάω ό,τι με αγγίζει και ό,τι με προκαλεί»
    Γεωργία Βεληβασάκη: «Τραγουδάω ό,τι με αγγίζει και ό,τι με προκαλεί»
    Γεωργία Βεληβασάκη: «Τραγουδάω ό,τι με αγγίζει και ό,τι με προκαλεί»
    Γεωργία Βεληβασάκη: «Τραγουδάω ό,τι με αγγίζει και ό,τι με προκαλεί»
    Μοιραστείτε το άρθρο:

    Σχολιάστε

    ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

    Στάθης Άννινος: «Ξεκίνησα από το μηδέν και αυτοσχεδίασα πάνω στην ταινία του Χίτσκοκ »

    Γράφει η Αρετή Κοκκίνου Ο Στάθης Άννινος είναι ένας καλλιτέχνης που εδώ και χρόνια πια δεν σταματάει...

    Συνέχεια

    Παναγιώτης Κελάνδριας: «Όποιος απλά μένει ικανοποιημένος από την προσπάθειά του, τότε θα μείνει στάσιμος»

    Γράφει ο Κώστας Προβατάς Είμαστε εδώ με τον Παναγιώτη Κελάνδρια, σε ένα υπέροχο μικρό καφέ...

    Συνέχεια

    Νίνα Παπαθανασοπούλου: «Στόχος μου είναι να κάνω την επιστημονική έρευνα προσβάσιμη για το ευρύ κοινό»

    Γράφει η Ιλένια Χρίστου «Μάρθα Γκράχαμ και Ελληνικοί μύθοι» …Μια...

    Συνέχεια

    Καλλιόπη Bέττα: «Μόνο αν δούμε την πολιτική και το τραγούδι ως προσφορά, θα φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο»

    Γράφει ο Κώστας Προβατάς Είχα έναν προβληματισμό, καθώς σκεφτόμουν πώς να ξεκινήσω αυτήν τη συνέντευξη με την...

    Συνέχεια

    Γιάννος Aιόλου: «Η Τέχνη ειναι συμμετοχική. Με ενδιαφέρει το κοινό που με ανακαλύπτει με δική του αυτενέργεια»

    Γράφει η Ιλένια Χρίστου Όποιος ανακαλύπτει τη μουσική του πολυβραβευμένου συνθέτη Γιάννου Αιόλου...

    Συνέχεια

    Nικήτας Boστάνης: «Προσπαθώ να συνεχίσω τη λαϊκή μας μουσική όσο καλύτερα γίνεται»

    Γράφει η Αρετή Κοκκίνου Ο Νικήτας Βοστάνης ανήκει στη κατηγορία των αθόρυβων μεν, πολυγραφότατων...

    Συνέχεια

    Απόλλων Κουσκουμβεκάκης: «Το τάνγκο ταιριάζει με την ιδιοσυγκρασία του Έλληνα»

    Γράφει η Αρετή Κοκκίνου Ο Απόλλων Κουσκουμβεκάκης, σολίστ κιθάρας, μαέστρος και ενορχηστρωτής...

    Συνέχεια

    Tατιάνα Ζωγράφου: «Ο εκπαιδευτικός σήμερα πρέπει να βρει τον τρόπο να επικοινωνεί την αλήθεια»

    Γράφει η Αρετή Κοκκίνου Η Τατιάνα Ζωγράφου, εκπαιδευτικός και μουσικός, μετράει πολλά δημιουργικά...

    Συνέχεια

    Bαγγέλης Στεφανόπουλος: «O αυτοσχεδιασμός είναι προέκταση της συνθετικής ικανότητας κάθε μουσικού»

    Γράφει η Ιλένια Χρίστου Μια μυσταγωγική συναυλία αναμένουμε να ζήσουμε το Σάββατο 19 Νοεμβρίου στην...

    Συνέχεια

    Dr. Θανάσης Δρίτσας – Συνταγογραφώντας με νότες

    Γράφει ο Κώστας Προβατάς «Η ιατρική δεν είναι μόνον συνταγογράφηση φαρμάκων...

    Συνέχεια