Συνεντεύξεις

Ρωτάμε, απαντάνε!

Δήμητρα Παπίου:«Ο καλλιτέχνης πρέπει να τσαλακώνεται και να λειτουργεί με την αλήθεια του»

Γράφει η Μίνα Μαύρου
Ένα τραπέζι, μία καρέκλα και πίσω φόντο η σκοτεινή σκηνή! Στην πορεία έρχεται εκείνη, για να φωτίσει αυτό που αντικρίζουμε με έναν αργό, ξυπόλητο βηματισμό και με μία φωνή που ερμηνεύει σαν να είναι η πρώτη και ταυτόχρονα η τελευταία της φορά! Σαν να γεννιέται και να πεθαίνει ταυτόχρονα! Και εκεί κάπου, μόλις σβήνουν τα φώτα της σκηνής, σκύβει ταπεινά το κεφάλι και λέει μέσα της :«Σ' ευχαριστώ, Θεέ μου! Καλά πήγαμε!». Φίλες και φίλοι, η κυρία Δήμητρα Παπίου στο «Μουσικόγραμμα»!

Κυρία Παπίου, καλώς μας ορίσατε στο «Μουσικόγραμμα». Πριν από λίγο καιρό ολοκληρώθηκαν οι εμφανίσεις σας στο “El Convento del Arte”. Tι γεύση σας άφησαν;

Νιώθω πολύ μεγάλη ευχαρίστηση και χαρά από την ανταπόκριση του κόσμου. Το σημαντικότερο όμως από όλα είναι ότι σε ένα χώρο που το κοινό δεν έχει συνηθίσει στην ησυχία, αισθάνθηκα έντονα την σιωπή, πράγμα που σημαίνει ότι αφουγκραζόταν το συναίσθημά μου και αυτό που γινόταν επί σκηνής. Αυτό το θεωρώ πολύ ιερό!

Αυτό είναι γεγονός! Υπήρχε η απόλυτη ησυχία! Μου έκανε τρομερή εντύπωση!

Υπήρχε η απόλυτη σιωπή και όλοι παρακολουθούσαν κατανυκτικά αυτό που ένιωθα επί σκηνής. Πιστεύω ότι και ο κόσμος εισέπραξε το λυτρωτικό συναίσθημα της παράστασης. Το τραγούδι δεν είναι απαραίτητο να είναι χαρούμενο, για να ψυχαγωγήσει κάποιον. Είναι δυνατόν και μέσα από δραματικά τραγούδια να έχεις την ανάταση…

Παίζατε Δευτέρα… Δύσκολη ημέρα…

Επειδή η παράσταση δεν είχε πολύ μεγάλη διάρκεια, συνολικά 1 ώρα και 40 λεπτά, αποφασίσαμε να παίξουμε Δευτέρα! Μου αρέσει η Δευτέρα, είναι μια ήσυχη μέρα. Μπορεί ο κόσμος την επόμενη να πάει στη δουλειά του.

Με πάσαν ειλικρίνεια ομολογώ ότι χρειάστηκα 3 μέρες, για να συνέλθω! Απορώ… Πώς συνδυάζετε ένα τόσο διαφορετικό και ετερόκλητο ρεπερτόριο τόσο απόλυτα; Από τη μια ακούμε το «Βραδινό Σινιάλο» και από την άλλη το «Χα χα χα» του Μανισαλή, από τη μια το «Piensa en mi» και από την άλλη το « Θεέ μου, Μεγαλοδύναμε». Πώς γίνεται, εμείς ως θεατές- ακροατές να ταυτιζόμαστε τόσο έντονα μαζί σας;

Καταρχήν αυτά τα τραγούδια δεν επιλέχτηκαν τυχαία. Ο κορμός της παράστασης ήταν αυτό ακριβώς που επιθυμούσα! Το πήρα, αν θέλεις, προσωπικά! Ήθελα να βγει στη σκηνή τι αισθάνεται κάθε γυναίκα –μαζί κι εγώ- μέσα από την πορεία της ζωής της. Χαρά, απόλυτη ισοπέδωση, επαναστατική διάθεση, έρωτα… Επέλεξα τα συγκεκριμένα τραγούδια, ώστε να δημιουργείται ένα παζλ συναισθημάτων και τα δούλεψα τουλάχιστον 2 χρόνια…

Γι' αυτό ήταν τόσο καλοφτιαγμένη παράσταση, λοιπόν…

Η αλήθεια είναι ότι δουλέψαμε πολύ, για να βγει αυτό το αποτέλεσμα! Στην αρχή σκεφτόμουν να δώσω στην παράσταση τον τίτλο «Οι γυναίκες μέσα μου» και από εκεί ξεκίνησε όλη η φόρμα των τραγουδιών. Στην πορεία διαπίστωσα ότι πολλές παραστάσεις είχαν στον τίτλο τους αναφορά στη γυναίκα και τελικά το ακύρωσα και την άφησα χωρίς τίτλο… Αν βρω ένα χώρο καλό το χειμώνα, θα κρατήσω τον τίτλο αυτόν.

Θέλοντας και μη, παρατήρησα την έντονη συγκίνηση του κόσμου που σας πλησίασε, μετά το τέλος της παράστασης…

Γεγονός είναι ότι ο κόσμος δεν είναι κουτός και αντιλαμβάνεται την αλήθεια σου! Η μεταξύ καλλιτέχνη και θεατών μαγική διάσταση που μεταδίδεται είναι η αλήθεια. Δεν μπορείς να ξεγελάσεις τον θεατή σου από κάτω. Νομίζω η ταύτιση μεταξύ εμού και θεατών συνέβη, γιατί αισθανθήκαμε ότι αυτό που κάναμε ήταν αληθινό!

Επειδή τα τραγούδια είναι μικρά μονόπρακτα, προσπάθησα να γίνουν δικές μου ιστορίες. Δεν έμαθα απλά τα λόγια, προσπάθησα να μπω μέσα στο λόγο τους, ώστε να γίνουν μία δική μου ιστορία. Ήταν σαν να τα βίωσα εγώ και να τα εξομολογούμαι!

Ηχογραφήσατε την παράσταση, με σκοπό την κυκλοφορία δίσκου;

Την ηχογραφήσαμε, αλλά όχι ακόμη για κυκλοφορία.. Προς το παρόν έγιναν μόνο 8 παραστάσεις.

Οπότε την έχετε ηχογραφήσει για δικό σας όφελος, για τυχόν αλλαγές κ.τ.λ.

Ναι…

Είναι γνωστό ότι για 7 χρόνια απείχατε από τη νύχτα. Αν δεν είχε συμβεί αυτό, θα αντίκριζα τη Δήμητρα Παπίου, έτσι όπως την αντίκρισα στο “El Convento del Arte”;

Ένας σοβαρός λόγος που είχα αφήσει τη νύχτα για το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα είναι ότι οικονομικά δεν επιβιώνω από το τραγούδι, χωρίς να θέλω να πω ότι είμαι πλούσια. Ζω κι εγώ την περίοδο της κρίσης, όπως όλοι μας! Κάποιες φορές μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα των 7 χρόνων ήθελα να κάνω κάτι, αλλά δεν έβρισκα έναν χώρο ιδανικό, με τις προϋποθέσεις που επιθυμούσα.

Ύστερα για 'μένα προτεραιότητα είναι η προσωπική μου ζωή. Έχω μάθει να ζω με τους δικούς μου ρυθμούς και σαν φυσιολογικός άνθρωπος. Δεν ήθελα μέσα σε αυτό τον καιρό να κάνω κάτι πρόχειρο. Ήθελα να είναι αυτό που θα αγαπήσω, αυτό που θα είχα το κέφι και τη χαρά να πω: «Ναι, αυτό θέλω να κάνω!». Έτσι, βοήθησε ο χρόνος να συσσωρευτεί όλη αυτή η επιθυμία, η λαχτάρα και το συναίσθημά μου και να καταλήξω να κάνω αυτή την παράσταση.

«Αυτή η νύχτα μένει». Στάθηκε το εισιτήριο για τη Δήμητρα Παπίου να αποδείξει τι δεν της δόθηκε η ευκαιρία να κάνει τα προηγούμενα χρόνια ή αποτελεί άθροισμα βιωμάτων που “κούμπωσε” την κατάλληλη στιγμή στη ζωή της;

Πιστεύω ότι στα πολύ νωρίτερα χρόνια δεν είχα την ευκαιρία να τραγουδήσω κάτι διαφορετικό... Κατευθυνόμουν πάντα από αυτά που ήθελαν οι παραγωγοί και οι εταιρείες… Το '97 είχα σταματήσει από το χώρο του τραγουδιού, με την επιθυμία να μην ξαναασχοληθώ. Όταν το 2000 μού εμπιστεύτηκε ο Σταμάτης Κραουνάκης το «Αυτή η νύχτα μένει» ήταν τυχαίο! Δεν ήταν κάτι που έγραψε αποκλειστικά για 'μένα… Προέκυψε η ταινία… είχαμε συνεργαστεί παλαιότερα με τον Σταμάτη και με τον Γιώργο Μαρίνο και η αλήθεια είναι πως, όταν το άκουσα στο σπίτι του, αισθάνθηκα ότι ήμουν τυχερή που θα τραγουδούσα ένα τόσο ωραίο τραγούδι, το οποίο, ας μην ξεχνάμε, δεν έγινε επιτυχία αμέσως… Χρειάστηκε να περάσει περίπου 1 χρόνος…

Ίσως χρειάστηκε να το συνηθίσει κιόλας ο κόσμος… Δεν είναι και από τα πιο αναμενόμενα κομμάτια σαν μελωδία…

Το «Αυτή η νύχτα μένει» είναι σίγουρα ένα σπουδαίο τραγούδι, αλλά η πορεία του έχει να κάνει και με τον τρόπο που το αντιμετώπισα εγώ ερμηνευτικά… ήταν η ψυχολογία μου τέτοια; Τι να πω… Σίγουρα ήταν ένα τραγούδι που ένιωσα βαθειά συγκίνηση την ώρα που το πρωτοάγγιξα... Θεωρώ ότι ήμουν πολύ τυχερή… Μου κάνουν πολύ συχνά την ερώτηση, που ειλικρινά δεν καταλαβαίνω, μήπως δηλ. το συγκεκριμένο τραγούδι στάθηκε τροχοπέδη για την καριέρα μου… Εγώ ειλικρινά το θεωρώ ευλογία!

Έχω την τύχη να κρατώ στα χέρια μου το δίσκο «Παραβολές». Πείτε μας δυο λόγια…

Είμαι πολύ χαρούμενη και υπερήφανη γι' αυτή τη δουλειά, η οποία ξεκίνησε πριν από 2 χρόνια! Μέσα στην πορεία αυτών των χρόνων με εμπιστεύτηκαν σπουδαίοι δημιουργοί, όπως ο Μάνος Ελευθερίου, ο Ισαάκ Σούσης, ο Γιάννης Μπαχ Σπυρόπουλος, ο Νίκος Πορτοκάλογλου, ο Λάκης Παπαδόπουλος, ο Γιάννης Ζουγανέλης, η Λίνα Δημοπούλου, ο Νίκος Κεραμίδας, η Αναστασία Μουτσάτσου, ο Γιώργος Τζιουβάρας από τους Opera Chaotique και ο Γιώργος Καλογερόπουλος. Ο Λαυρέντης μού έδειξε μέσα από αυτό τη δουλειά πόσο με αγαπάει και με εκτιμάει σαν καλλιτέχνη! Φαίνεται έντονα η αγάπη του στις ενορχηστρώσεις που έκανε. Εδώ οφείλω να αναφέρω ότι ήταν παρών και στις 8 παραστάσεις στο "El Convento del Arte"… Δεν έλειψε από τις πρόβες και βοήθησε πολύ τους μουσικούς…

Δεν αισθανθήκατε πιο ασφαλής έτσι;

Αλήθεια είναι, ναι… Τον Λαυρέντη τον θαυμάζω, τον αγαπώ και ειλικρινά τον ευχαριστώ για αυτό το σπουδαίο ταξίδι που κάναμε με αυτόν τον δίσκο.

Σε τι φάση ανταμώνετε αυτή τη δισκογραφική δουλειά;

Πραγματικά αισθάνθηκα ότι μέσα σε αυτά τα 2 χρόνια το ευχαριστήθηκα το ταξίδι. Ακούγοντας το αποτέλεσμα είμαι απόλυτα ικανοποιημένη! Αγαπώ εξίσου όλα τα τραγούδια το ίδιο! Θα ταξιδέψουν, θα ακουστούν και θα βρούνε το δρόμο τους… Είμαι ευχαριστημένη και υπερήφανη που κάναμε τέτοια τραγούδια με το Λαυρέντη!

Παράλληλα οι πρώτες συστάσεις που έγιναν μέσα από αυτές τις 8 παραστάσεις έδειξαν ότι εύκολα μένουν στο μυαλό και στη φωνή μας… να αναφέρω την «Πιτσιρίκα» και τη «Σαλώμη»;

Χαίρομαι που σε ακούω να το λες αυτό! Σε αυτό συνετέλεσαν και οι εξαιρετικοί μουσικοί της παράστασης, ο Χρίστος Θεοδώρου στο πιάνο και στην ενορχήστρωση, ο Αντώνης Αρβανίτης στο κόντρα μπάσο, ο Σταύρος Παργινός στο τσέλο και στο μαντολίνο, ο Αλέξανδρος Ζουγανέλης στο φλάουτο και στο σαξόφωνο αλλά και οι Φρόσω Κόρρου και Δημήτρης Κουρούμπαλης στη σκηνοθεσία.

Θεωρώ ότι η ερμηνεία σας είναι τελείως αφηγηματική! Την χαρακτηρίζω κατάθεση ψυχής! Μού δίνετε την εντύπωση ότι το ζείτε το τραγούδι, γιατί αυτά που διηγείται ο στίχος τα έχετε ζήσει. Πόσο επικίνδυνο μπορεί να είναι κάτι τέτοιο;

Για ποιο λόγο; Δεν αισθάνθηκα ποτέ κανέναν τέτοιο κίνδυνο.. Οι καλλιτέχνες πρέπει να τσαλακώνονται και να λειτουργούν με την αλήθεια τους… Ποια γυναίκα δεν έχει ζήσει όλα αυτά που αφηγούνται τα τραγούδια της παράστασης; Προδοσία, αλητεία, έρωτα, αγανάκτηση. Η γυναίκα έχει απίστευτη δύναμη μέσα της…

Χαίρεστε που είστε γυναίκα διακρίνω…

Χαίρομαι, αγαπώ και σέβομαι τις γυναίκες… Δεν μπορώ να υποδυθώ κάτι άλλο. Κάποια στιγμή θέλω να βάλω πρόζα μέσα στην παράσταση! Σκέφτομαι να το κάνω του χρόνου αυτό… Έχει πολύ μεγάλη σημασία η εκφορά του λόγου, του τι μας συμβαίνει… Όλα τα τραγούδια δημιουργούν εικόνες και ο τραγουδιστής πρέπει να τις προσεγγίζει …

Αναρωτιέμαι… περισσεύει καθόλου τραγούδι για το σπίτι ή την παρέα σας;

Είναι αλλιώς… πολλές φορές μου ζητούν να τραγουδήσω… συνήθως, όταν είμαι με φίλους σαχλαμαρίζω, χαζοτραγουδώντας και τους νευριάζω… (Γέλια)

Τι προτιμάτε; Πάλκο, πίστα ή θεατρικό σανίδι;

Νομίζω περισσότερο μου ταιριάζει ένας θεατρικός χώρος που να μπορεί όμως να στηρίζεται ηχητικά, χωρίς να απορρίπτω και μία μουσική σκηνή. Όταν ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας μού ζήτησε το 2012 να παίξουμε στο «Ζυγό», έναν χώρο 1000 ατόμων, με έπιασε πανικός. Αναρωτήθηκα: «Πώς θα καταφέρω να “περάσω” αυτό που κάνω σε τόσο κόσμο;». Έμεινα έκπληκτη από το γεγονός ότι, βγαίνοντας να πω κάποια τραγούδια, επικρατούσε η απόλυτη σιγή. Όταν μπαίνω σε αυτό το ταξίδι των συναισθημάτων, το ότι έχει ησυχία κάτω, με κάνει να “βουτάω” βαθειά μέσα στην ψυχή μου!

Όταν σβήνουν τα φώτα της σκηνής, τι λέει η Δήμητρα Παπίου στον εαυτό της;

Όταν ανάβουν τα φώτα της σκηνής, κάνω την προσευχή μου και θέλω να μου δώσει ο Θεός κουράγιο, να βουτήξω στην ψυχή μου και μέσα από αυτό το παιχνίδι, να μάθω τα όριά μου! Όταν σβήνουν τα φώτα, λέω :«Σ' ευχαριστώ, Θεέ μου! Καλά πήγαμε!». Νιώθω την απόλυτη γαλήνη. Έρχομαι στο σπίτι και έχω ακόμα μέσα μου τη σιωπή της παράστασης.

Την τελευταία σας αυτή παράσταση θέλω να την δω να κλείνει πίσω από μία βυσσινί βελούδινη αυλαία θεάτρου. Πώς θα γίνει;

Το προσπαθώ, ξέρεις… Μου αρέσουν οι χώροι αυτοί. Έχουν την κατάνυξη που χρειάζεται!

Εύχομαι λοιπόν η επόμενη συνάντησή μας να γίνει στο φουαγιέ του θεάτρου που θα ανεβάζετε την άψογη παράστασή σας… Καλό καλοκαίρι να περάσετε…

Μακάρι να βγεις αληθινή! Καλό καλοκαίρι…

    ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

    Δήμητρα Παπίου:«Ο καλλιτέχνης πρέπει να τσαλακώνεται και να λειτουργεί  με την αλήθεια του»
    Δήμητρα Παπίου:«Ο καλλιτέχνης πρέπει να τσαλακώνεται και να λειτουργεί  με την αλήθεια του»
    Δήμητρα Παπίου:«Ο καλλιτέχνης πρέπει να τσαλακώνεται και να λειτουργεί  με την αλήθεια του»
    Δήμητρα Παπίου:«Ο καλλιτέχνης πρέπει να τσαλακώνεται και να λειτουργεί  με την αλήθεια του»
    Δήμητρα Παπίου:«Ο καλλιτέχνης πρέπει να τσαλακώνεται και να λειτουργεί  με την αλήθεια του»
    Δήμητρα Παπίου:«Ο καλλιτέχνης πρέπει να τσαλακώνεται και να λειτουργεί  με την αλήθεια του»
    Δήμητρα Παπίου:«Ο καλλιτέχνης πρέπει να τσαλακώνεται και να λειτουργεί  με την αλήθεια του»
    Μοιραστείτε το άρθρο:

    Σχολιάστε

    ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

    Πολυξένη Καράκογλου: «Είναι ευλογία ένας καλλιτέχνης να μπορεί να υπηρετήσει το εκάστοτε μουσικό είδος σωστά»

    Γράφει η Μίνα Μαύρου Ήρθε επισήμως στη ζωή μας πριν από 10 περίπου χρόνια, όταν και διακρίθηκε στην...

    Συνέχεια

    Παναγιώτης Σδούκος: «Η γλώσσα της μουσικής υπερβαίνει οποιαδήποτε άλλη γλώσσα που διαιρεί και χωρίζει»

    Γράφει η Ιλένια Χρίστου Με ένα καινούργιο τραγούδι στις αποσκευές του από το καλοκαίρι, το «Αγάπη...

    Συνέχεια

    Kώστας Άγας: «Με τη δουλειά και την προσπάθεια γίνεσαι καλύτερος»

    Γράφει ο Κώστας Προβατάς Συνάντησα τον Κώστα Άγα, με την υπόσχεση ότι θα ανοίξει τα χαρτιά...

    Συνέχεια

    Τάσος Γκρους: «Τα όνειρά μου πραγματοποιήθηκαν και έχω ακόμα τη δυνατότητα να κάνω κι άλλα»

    Γράφει ο Κώστας Προβατάς Ο Τάσος Γκρους είναι ένας άνθρωπος που έχει πειραματιστεί...

    Συνέχεια

    Eύα Φάμπα: «Στο ΡΟΔΟ ΜΟΥ ΚΟΚΚΙΝΟ τα τραγούδια εστιάζουν στον άνθρωπο»

    Γράφει η Αρετή Κοκκίνου Η κυκλοφορία της νέας ολοκληρωμένης δουλειάς μιας προσωπικότητας της ελληνικής μουσικής,...

    Συνέχεια

    Μιχάλης Παπαπέτρου: «Η τέχνη πάντα συνομιλούσε με την ιστορία και την κοινωνία»

    Γράφει η Μίνα Μαύρου Είναι μαέστρος, πιανίστας και ενορχηστρωτής...

    Συνέχεια

    Aναστασία Έδεν: «Έχω δει να ασκείται λεκτική, ψυχολογική και σωματική βία και στο χώρο της μουσικής!»

    Γράφει η Λένα Λουλούδη Για το πρόσφατο περιστατικό με τον Στάθη Παναγιωτόπουλο, η ερμηνεύτρια ...

    Συνέχεια

    Δημήτρης Κτιστάκης: «Όταν επέστρεψα στην Ελλάδα, διαπίστωσα τη δίψα των μαθητών και των φοιτητών για μουσική»

    Γράφει η Μίνα Μαύρου Επιστρέφοντας στην Ελλάδα ύστερα από την πολύχρονη παραμονή του στη Γερμανία,...

    Συνέχεια

    Γιάννης Σκαρής: «Για να μπορέσεις να υπηρετήσεις το μπουζούκι, πρέπει να του δώσεις την ψυχή σου»

    Γράφει η Αρετή Κοκκίνου «Οι καιροί είναι δύσκολοι φίλε κι αδερφέ μου. Μην τα παρατάς...

    Συνέχεια

    Aγγέλω Σφέτσου: «Δεν υπάρχει τραγούδι χωρίς στίχο και στίχος χωρίς μουσική»

    Γράφει η Λένα Λουλούδη Κάποτε ο Γιάννης Σπανός την χειροφίλησε, όταν την πέτυχε στο καμαρίνι να...

    Συνέχεια