Άρης Βλάχος:«Ως συνθέτης οφείλω να σεβαστώ το παλαιότερο και να το ανατρέψω»
Γράφει η Αρετή Κοκκίνου
Άρη, οι ενορχηστρώσεις σου ιδιαίτερες και ευφάνταστες, κατά γενική ομολογία. Σαν ακροατή και δημιουργό σε ενδιαφέρει το avant garde στοιχείο ή προτιμάς το “παίξιμο” με καθιερωμένες φόρμες;
Νομίζω πως γέρνω περισσότερο προς το avant garde στοιχείο πια, μια πιο ελεύθερη ματιά πάνω στις δομές και τις μουσικές φόρμες επιβάλλεται στην εποχή μας. Αυτά βέβαια έχουν διατυπωθεί και καταγραφεί από τις αρχές του 20ου αιώνα από τους κλασσικούς ιμπρεσιονιστές μέχρι και τους τζαζίστες της Ν. Ορλεάνης αλλά στο -απλό τραγούδι- αν μπορώ να το πω έτσι, αυτό που αναφέρεται στον πολύ κόσμο δηλαδή, υπάρχουν ταμπού ακόμη. Αvant garde με σεβασμό στην φόρμα λοιπόν… είμαστε σε μεταβατικό στάδιο ακόμη.
Συχνά ακούω την άποψη πως οι καθιερωμένοι συνθέτες μας και τραγουδοποιοί “ήταν μοναδικοί”, “δεν ξαναβγαίνουν τραγούδια σαν εκείνα”, κ.λ.π, άποψη μάλλον υποτιμητική που καταδικάζει εκ προοιμίου τους νέους δημιουργούς. Ποια είναι η γνώμη σου για την τοποθέτηση αυτή;
Αυτά που έλεγε ο παππούς μου στον πατέρα μου τα λέει τώρα αυτός στα παιδιά του… τέλος πάντων… Τα πράγματα σε όλα τα επίπεδα προχωράνε και αλλάζουν, έτσι επιβάλλεται από την ίδια την ζωή. Ως συνθέτης λοιπόν οφείλω να σεβαστώ το παλαιότερο και να το ανατρέψω, είναι το χρέος μου στη φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Έτσι κι αλλιώς, αδυνατώ να φανταστώ έναν επαναλαμβανόμενο κόσμο ιδεών και συναισθημάτων, είναι τόσο βαρετό! Το παιδί σου θα σε αντικαταστήσει και θα σε ξεπεράσει, έτσι πρέπει να γίνει, οι πραγματικά «μεγάλοι» και «χορτασμένοι» το προσδοκούν με χαρά αυτό!
Έχεις συνεργαστεί με διάφορους ερμηνευτές από διαφορετικούς χώρους. Ποιο είναι το νήμα που συνδέει την Αναστασία Έδεν, την Αργυρώ Καπαρού, το Γιώργο Μαζωνάκη την Κατιάνα Μπαλανίκα κ.λ.π;
Οι καλλιτέχνες που προανέφερες, πλην της Αναστασίας Έδεν, ήταν κάποιες όμορφες συνεργασίες που με τίμησαν με την παρουσία τους δισκογραφικά ή στο θέατρο. Η Αναστασία Έδεν είναι «συμπολεμιστής», είναι ένα πολύ ξεχωριστό κεφάλαιο για 'μένα και αυτό, διότι μαζί της ξεκίνησα να οικοδομώ έναν καθαρά δικό μου/μας καλλιτεχνικό κόσμο με όραμα, στόχο και συνέπεια σε αυτό που κάνουμε. Πέραν της νέας δισκογραφικής μας δουλειάς « Αυτά τα χείλη», σε στίχους κυρίως του Μάνου Ελευθερίου, υπάρχει και μια στενή συνεργασία τα τελευταία 2 χρόνια σε live και ηχογραφήσεις. Γνωρίζουμε τι ακριβώς θέλουμε, πάμε συντεταγμένα και έχουμε κοινό καλλιτεχνικό κώδικα, κοινή ματιά, δεν τα εξηγούμε τα πράγματα. απλά συμβαίνουν… Αυτό είναι κάτι ανεκτίμητο και εξαιρετικά σπάνιο, αν σκεφτείς ότι οι περισσότεροι δουλεύουν ως μονάδες ακόμη κι αν υπάρχουν μέσα σε μια ομάδα.
Έχοντας πολλά χρόνια συνεργασίας με τους μοναδικούς «Σπείρα Σπείρα», θα άρχιζες παρόμοια συνεργασία με άλλη τέτοια ομάδα ;
Δεν θέλω να είμαι απόλυτος, αλλά δεν νομίζω να το ξαναέκανα. Ήταν καλή εμπειρία αλλά έχω περάσει πια σε άλλο στάδιο, έχω άλλες ανάγκες και όνειρα.
Πώς γνωριστήκατε με τον κ. Μάνο Ελευθερίου; Ποια είναι η εμπειρία σου από την ιδιαίτερη αυτή συνεργασία;
Σε ένα θέατρο γνωριστήκαμε τυχαία και από τότε άρχισε η συνεργασία μας, τόσο απλά όπως γίνονται όλα με τον κ. Μάνο. Είναι ένας ιδιοφυής άνθρωπος που επικοινωνεί εύκολα και ανθρώπινα με τους άλλους, αυτή είναι η ιδιαιτερότητα που εντοπίζω εγώ, όταν βρισκόμαστε για κουβέντα και δουλειά. Φάνηκα τυχερός που είχα αυτή την συνεργασία και λέω καμιά φορά πως κάτι αόριστο σε σπρώχνει προς μια κατεύθυνση τελικά, κάτι συνωμοτεί, για να συμβεί αυτό που περιμένει…
Να κάνουμε μία αναφορά και σε άλλους στιχουργούς με τους οποίους έχεις έως σήμερα συμπράξει; Εσύ ο ίδιος γράφεις στίχο;
Καταρχάς να πω ότι στον δίσκο μας συμπεριλαμβάνονται ως bonus track' s και 2 τραγούδια άλλων στιχουργών. Το «Ό,τι αγαπήσαμε» σε στίχους του Σταύρου Σταύρου, το οποίο τραγουδάει ντουέτο η Αναστασία Έδεν με τον Σταμάτη Κραουνάκη και από το οποίο έχει πάρει τον τίτλο της η παράσταση που θα κάνουμε στη “Σφίγγα music theatre” την Τρίτη 14/2 - Valentine 's day! To δεύτερο είναι της Αγγελικής Ελευθερίου με τίτλο «Στις αλλαγές της γης». Έχω μελοποιήσει διάφορους στιχουργούς κατά καιρούς, να αναφέρω ενδεικτικά τους Κ. Γεωργουσόπουλο, Σ. Κραουνάκη, Χ. Σταυρακούδη, ωραία στιγμή θεωρώ επίσης την «Αληθινή απολογία του Σωκράτη» πάνω στο ιδιαίτερα δύσκολο και ιδιοφυές κείμενο του Κώστα Βάρναλη. Κάτι γράφω κι εγώ, αλλά περιορίζομαι πιο πολύ στο να κάνω μικρές ή μεγάλες αλλαγές στους στίχους που μου δίνουν ανάλογα με τις ανάγκες της μουσικής και πάντα σε συνεργασία με τον στιχουργό.
Η παράσταση «Ό, τι αγαπήσαμε», και λόγω.... ημέρας έχει επίκεντρο τον έρωτα! Αγαπημένο θέμα των τραγουδιών διαχρονικά και παγκοσμίως. Πώς προσεγγίζεις ως δημιουργός το θέμα “έρωτας” σήμερα;
Όταν είσαι ερωτευμένος, απλά πηγάζει και εκπέμπει από μέσα σου, εγώ το μεταφράζω σε μια γλώσσα που γνωρίζω καλά, την μουσική. Είναι συναισθήματα που αντί να γίνουν φιλί, αγκαλιά, δάκρυ, απογοήτευση, έρωτας, γίνονται μουσική… ό, τι πιο ωραίο δηλαδή έχει να δείξει ο εσωτερικός κόσμος του ανθρώπου, αποτυπωμένο σε μια παγκόσμια γλώσσα που όλοι καταλαβαίνουν! Τι πιο διαχρονικό από αυτό;
Μίλησέ μας λίγο για τους σημαντικούς συντελεστές της παράστασης και την εμπειρία της συνεργασίας σου μαζί τους από πλευράς καλλιτεχνικής και ανθρώπινης.
Οι συνεργάτες μας είναι πραγματικά από τους καλύτερους μουσικούς που έχουμε στην Ελλάδα. Σπύρος Παναγιωτόπουλος στα τύμπανα, Γιάννης Παπαναστασίου στα σαξόφωνα, Πέτρος Σταμέλος στο ηλεκτρικό μπάσο και Παναγιώτης Καψαμπέλης στις κιθάρες, όλοι τους ένας κι ένας! Δουλεύουμε χρόνια μαζί και αυτό δίνει μια άνεση και ένα άλλο επίπεδο στο παίξιμο, είναι πάνω απ' όλα παρέα και ομάδα μας και τους αγαπώ πολύ! Επίσης πολύτιμη η συμβολή της φωτογράφου μας, Κατερίνας Αρβανίτη, η οποία ακολουθεί και απαθανατίζει όλη την πορεία μας. Όσο για τους βασικούς Αναστασία Έδεν, Σταμάτη Κραουνάκη και Μάνο Ελευθερίου θα τα πω όλα στην “Σφίγγα music theatre” την Τρίτη 14/2 Valentine 's day στις 9:30 το βράδυ. Εκεί όλοι!
«Ό, τι αγαπήσαμε» που το 'παμε Ελλάδα…
ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Σχολιάστε