«Χειρόγραφο»: Η Χάρις Αλεξίου στο Νέο Θέατρο Βασιλάκου υπό την σκηνοθετική επιμέλεια του Γιώργου Νανούρη
Μας χώρεσε όλους σε ένα «Αχ» της.
Λόγια αμέσως μετά μια παράσταση που εμένα με έκανε κομμάτια, όπως γίνεται, όταν κάτι χτυπά τον πυρήνα της ψυχής μας. Παρόλο που τα λόγια δεν αρκούν, για να μεταφέρουν αυτό που βιώνεις μόνο με συναίσθημα, θα το επιχειρήσω!
Γράφει ο Μάρκος ΔαμασιώτηςΗ Αλεξίου είναι ίσως η πιο προσωπική τραγουδίστρια που έβγαλε τούτη η χώρα. Όταν τραγουδά, νοιώθεις ότι απευθύνεται μόνο σ´ εσένα. Αφορά στην ψυχή σου και μόνο σε αυτή.
Δεν ξέρω τι είναι αυτό που κάνει έναν τραγουδιστή προσωπικό, πολλοί έχουν την φωνή, αλλά ελάχιστοι αυτό το ιδίωμα. Σίγουρα πρέπει να έχει άλλα αόρατα δώρα, πολλούς κρυφούς κόσμους που κουβαλά, για να μας χωράει όλους σε ένα «Αχ» της!
Γι' αυτό πάντα θα την λέμε Χαρούλα κι ο καθένας μας θα βάζει μετά το όνομα της και το "μου" και θα την κάνει "Χαρούλα μου". Προσωπική! Προσωπικός είναι κι ο Γιώργος Νανούρης. Κι έχει εμμονή με το φως που το 'χει πολύ κι ο ίδιος και φωτίζει μαγικά τα πλάσματα της σκηνής του. Αποκαλύπτοντας όψεις, στάσεις, τόνους και ημιτόνια…
Σχετικά άρθρα:
Συνθέτει τον μύθο τους! Το κάνει και σε αυτή την παράσταση. Ίσως καλύτερα απο ποτέ! Σκηνοθετεί τη Χαρούλα και φωτίζει το μύθο της. Μέσα απο τις στιγμές της, τις πόζες της, τα λόγια της, τα τραγούδια της και κυρίως τις σιωπές της.
Όλοι οι κόσμοι της, ό,τι μας ένωσε μαζί της τα βράδια της μοναξιάς, της αγάπης, της έλλειψης του πατέρα και της μάννας, της τρυφερότητας, του γλεντιού, όλα όσα μοιραστήκαμε ήταν πράγματι εκεί. Ο μύθος δια ματιάς φωτεινού και φωτισμένου Νανούρη και υπέροχης Χαρούλας δυναμώνει!
Δείτε τον απο κοντά και καθαρίστε το μέσα σας απο το ψεύτικο, το δήθεν, το κραυγαλέο. Αριστούργημα!
Αυτό… Ευχαριστώ, Χαρούλα μου, λοιπόν ξανά! Κι ευχαριστώ, Γιώργο, που μου την ξαναέδωσες!
Σχολιάστε