«Τι σε μέλει εσένανε από πού είμαι εγώ» Μια μαγευτική παράσταση με ουσία στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών!
Γράφει η Μίνα Μαύρου
Φωτογραφίες: Γιώργος Σπανός
Η παράσταση «Τι σε μέλει εσένανε από πού είμαι εγώ – Από την Κρήτη στη Σμύρνη και από το χθες στο σήμερα» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών ήταν το θέμα της παρέας τις τελευταίες ημέρες. Θα συμμετείχαν τόσοι πολλοί και διαφορετικοί μεταξύ τους καλλιτέχνες επί σκηνής, ο σκιτσογράφος Soloup αλλά και η Υπουργός Πολιτισμού! Ως εκ τούτου, είχαμε την περιέργεια πώς θα ταίριαζαν όλοι μαζί, σε ένα project που είχε σαν μουσικό πυρήνα μόνο την Κρήτη και την Σμύρνη!
Το φουαγιέ της αίθουσας “Χρήστος Λαμπράκης” κοσμούσαν τέσσερα μεγάλα και πολλά μικρότερα σκίτσα του Soloup. Εικόνες από τη Σμύρνη και το «Αϊβαλί», το γνωστό και πολυβραβευμένο comic novel του Soloup, σε έβαζαν ήδη στο κλίμα της παράστασης. Η αίθουσα “Χρήστος Λαμπράκης” κατάμεστη, από άτομα κάθε ηλικίας. Η σκηνή εντυπωσιακή, πολυεπίπεδη, με σκηνικά στις τέσσερις πλευρές και μια μεγάλη οθόνη να δεσπόζει στο κέντρο...
Και ξαφνικά… Τα φώτα σβήνουν... Στην άσπρη οθόνη εμφανίζεται ένα χέρι να σχεδιάζει. Μα πού κρύβεται; Βρίσκεται στη σκηνή; Μια υποβλητική φωνή σκίζει την ησυχία …
“Ένα πουλί πετούσε
Πάνω από τη Σάμο και το Κουσάντασι
Μα πού να καταλάβω
Τούρκικο πουλί ήταν ή ελληνικό?
Και από πού ερχόταν?
Και ποια η φυλή του …”
Ο Soloup ζωγραφίζει ένα γλάρο … τον γλάρο από το κόμικ «Αϊβαλί». Ο γλάρος έρχεται να συναντήσει την Σμύρνη και την Κρήτη.
Η σκηνή γεμίζει από κόσμο. Πάνω δεξιά ο Σόλωνας Λέκκας ξεκινάει να τραγουδάει έναν αμανέ με πόνο. Ξαφνικά ψηλά στη μέση της σκηνής αιθέρια η Ειρήνη Δερέμπεη ερμηνεύει το «Αν μ' αγαπάς κι ειν΄ όνειρο, ποτέ να μην ξυπνήσω …», κατεβαίνει τα σκαλιά αργά αργά και πίσω της η Fide Kοksal επαναλαμβάνει το στίχο … πίσω στην οθόνη σύννεφα σε παίρνουν μακριά.
Αριστερά πάνω η Γιώτα Νέγκα φωτίζεται και μας χαρίζει: «Ξύπνα, μικρό μου, κι άκουσε…». Πάνω δεξιά η Αγγελική Τουμπανάκη, δίπλα της Μαριαστέλα Τζανουδάκη, αριστερά πάνω η Γεωργία Νταγάκη και κάτω δεξιά στο σμυρνέικο σαλόνι η Καλλιόπη Βέττα και ο Χάικ Γιαζιτζιάν. Η Ναταλία Ρασούλη δεξιά κάτω στο λιμάνι, ο Μάνος Πυροβολάκης, ο Γιώργος Μπαγιώκης, ο Δημήτρης Μπάσης, ο Κάρολος Κουκλάκης, ένας ένας φωτίζονται σε ένα λιτό και καλαίσθητο σκηνικό και τραγουδούν από όλες τις πλευρές της σκηνής στίχο στίχο, φράση φράση, πέντε γνωστά και αγαπημένα σμυρνέικα τραγούδια. Τραγούδια που το ένα μπαίνει μέσα στο άλλο, αλλάζουν ύφος και ρυθμό και μας βάζουν σε μια πανδαισία μουσικών ηχοχρωμάτων μέσα από γνωστά και βιωμένα στη μνήμη μας τραγούδια, που όμως ακούγονται υπέροχα και σε ρυθμό παραδοσιακό, αλλά και φόρμες τζαζ και κλασσικές.
Συγκινούμαστε! Η κατάληξη; Ένα φωνητικό κρεσέντο, όπου όλοι μαζί οι ερμηνευτές τραγουδούν «Γιατί γράμματα δεν ξέρω και με πιάνουν κλάματα»… ένα στιγμιότυπο που πραγματικά σχεδόν μας φέρνει δάκρυα στα μάτια…!
Μετά από ένα 15λεπτο περίπου που δεν προλαβαίνουμε να πάρουμε ανάσα, η σκηνή αδειάζει και η Αγγελική Τουμπανάκη κατεβαίνει στο κέντρο και μας χαρίζει μια μοναδική ερμηνεία στο πασίγνωστο «Στης Γραμβούσας τ' ακρωτήρι» σε μια πολύ ωραία και σύγχρονη ενορχήστρωση, για να ακολουθήσουν οι Κρητικοί της παρέας, Μάνος Πυροβολάκης, Γεωργία Νταγάκη, Ειρήνη Δερέμπεη και Κάρολος Κουκλάκης με μια σειρά από κρητικά και ταμπαχανιώτικα τραγούδια σε εξαιρετικές εκτελέσεις από όλους, με μια πολύ ωραία προσθήκη του Δημήτρη Μπάση στο «Όσο βαρούν τα σίδερα» που το ερμηνεύει μαζί με τον Μάνο Πυροβολάκη και τη συμβολή του Κώστα Μερετάκη στα κρουστά, ενώ στο φόντο της σκηνής δύο χέρια ενωμένα, γέρικα, αλλά τόσο δυνατά, ενισχύουν το στίχο του τραγουδιού.
Λίγο πριν ολοκληρωθεί το πρώτο μέρος της παράστασης, όλοι οι ερμηνευτές πάλι επί σκηνής, σε άλλες σκηνικές συνθέσεις.
«Από ξένο τόπο κι από αλαργινό…» ξεκινάει να τραγουδάει η Μαριαστέλλα Τζανουδάκη, για να ακολουθήσει η Fide Kοksal το ίδιο τραγούδι στα τούρκικα, η Αγγελική Τουμπανάκη στα λεβαντίνικα, για να καταλήξει μετά από πολλές εναλλαγές σε ένα εξαιρετικό στιγμιότυπο ραπ με τον MC Yinka «Από ξένο τόπο κι από αλαργινό, ήρθαν οι γονείς σας, κατάγομαι και εγώ …».
Και… ο Soloup στην οθόνη ζωγραφίζει τη Σμύρνη … σπίτια, ξενοδοχεία, μαγαζιά, την Προκυμαία, την Αγία Φωτεινή …
Μια διαφορετική «Μισιρλού» από τον Mc Yinka, την Fide Kοksal και την Αγγελική Τουμπανάκη! Λίγο αργότερα η μοναδική φωνή της Γιώτας Νέγκα στο «Μανέ της καληνυχτιάς», αλλά και ένας συγκινητικός Γιώργος Μπαγιώκης «Στης Σμύρνης το γιαγκίνι».
Και η Σμύρνη αρχίζει να σκοτεινιάζει και να βάφεται μαύρη κάτω από τα μολύβια του Soloup. Μια πολίτικη λύρα αρχίζει να “κλαίει”, καθώς βλέπουμε τον Σωκράτη Σινόπουλο να φωτίζεται ψηλά, στο κέντρο της σκηνής. Φωτογραφίες από χαμένους παππούδες και γονείς πρόσφυγες πέφτουν στην οθόνη, πάνω στην «καμένη» Σμύρνη. Η Λυδία Κονιόρδου εμφανίζεται στο κέντρο της σκηνής. Λιτή και απέριττη, στα μαύρα, ξεκινάει να λέει το «Μοιρολόι», «Με τη φωτογραφία σου στέκω και κουβεντιάζω … και της μιλώ, δεν μου μιλεί … και της μιλώ, δεν μου μιλεί …»! Πόσο δυνατή αλήθεια στιγμή και ερμηνεία!
Το πρώτο μέρος κλείνει, αφήνοντας το κοινό συγκινημένο, να χειροκροτεί με ενθουσιασμό και να μιλάει σε όλο το διάλειμμα για το μαγευτικό θέαμα που κοινωνήσαμε όλοι μαζί επί μία ώρα!
Το δεύτερο μέρος αρχίζει και όλοι μαζί βρίσκονται πάλι επί σκηνής. Ακούμε τις πρώτες νότες από τον αγαπημένο «Ερωτόκριτο», ενώ ο Soloup ζωγραφίζει το Φάρο των Χανίων …
Οι πιο “υποψιασμένοι” γνωρίζουμε ότι ακούμε τη μουσική και βλέπουμε επί σκηνής το πρώτο βίντεο της ομάδας, το οποίο αποδίδουν άψογα οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες, με υπέροχες και γρήγορες εναλλαγές!
Το «Σαν τραγουδήσω» που ακολουθεί, ομολογώ ότι είναι ένα από τα αγαπημένα μου κρητικά τραγούδια! Η αλήθεια είναι ότι δεν φανταζόμουν πόσο ωραίο θα ακουγόταν από τον MC Yinka και την Ειρήνη Δερέμπεη, έναν αφρικάνο και μία κρητικιά μαζί!
Ιδιαίτερο στιγμιότυπο το ντουέτο δύο νεότερων καλλιτεχνών της Κρήτης, του Μάνου Πυροβολάκη και της Γεωργίας Νταγάκη στο «Σαν είχες άλλον στην καρδιά». Συγκινητικές οι Σμυρνιές Fide Kοksal και Ναταλία Ρασούλη στον «Τσακιτζή», που το τραγουδούν ελληνικά και τούρκικα, ολοκληρώνοντάς τον με μια ζεστή αγκαλιά … άλλο ένα μήνυμα της βραδιάς!
Εξαιρετικές η Γιώτα Νέγκα, η Fide Kοksal και η Ειρήνη Δερέμπεη στο «Ο Doctor», που τον αποδίδουν στα ελληνικά, στα τούρκικα και στα κρητικά, αισθαντική η Καλλιόπη Βέττα στο «Γιατί δεν μας το λες», ενώ τη στιγμή που ο Σόλωνας Λέκκας τραγουδά την «Πέργαμο», στην κυριολεξία «πέφτει» η αίθουσα από το χειροκρότημα του κοινού. Το ίδιο και όταν ο Γιώργος Μπαγιώκης ερμηνεύει «Τα παιδιά της γειτονιάς σου». Το «Γκελ γκελ Καϊξή» από τον Σόλωνα Λέκκα, μαζί με τον Γιώργο Μπαγιώκη, την Αγγελική Τουμπανάκη και την Μαριαστέλλα Τζανουδάκη ομολογουμένως από τις πιο ωραίες στιγμές του δεύτερου μέρους!
«Σκερτσοπεταχτό» από την Γιώτα Νέγκα, «Μπαρμπαγιανακάκης» από τον Δημήτρη Μπάση και ένα πολύ ωραίο ντουέτο από τους δυο τους στη «Δημητρούλα», που καταλήγει σε μια σμυρνέικη λόνγκα, παιγμένη από μια εξαίρετη ορχήστρα. Μια ορχήστρα που αποτελείται από γνωστούς και σημαντικούς σολίστες, που έβαλαν τη δική τους πινελιά τους στο άψογο αποτέλεσμα της βραδιάς, μαζί με τους ενορχηστρωτές που, πραγματικά, έδωσαν άλλον αέρα και μορφή στα τραγούδια και τις μελωδίες, καταδεικνύοντας και την πολυμορφία της μουσικής τελικά.
Και το κλίμα του γλεντιού αλλάζει πάλι … η σκηνή κοκκινίζει, δύο υπέροχα μάτια σε κοιτούν από την οθόνη και ο Χάικ Γιαζιτζιάν ξεκινά ένα ταξίμι με το ούτι του …
"Είμαι ένα προσφυγάκι,
Αχ στο λέω …
Που με διώξαν απ' τη Σμύρνη
Κι όλο κλαίω…"
Στα δεξιά της σκηνής η Λυδία Κονιόρδου εμφανίζεται, χαρίζοντάς μας a capella ένα νανούρισμα στα τούρκικα και στα ελληνικά. Πίσω στην οθόνη ένας άντρας πρόσφυγας νανουρίζει το μωρό του. Πόσο δυνατή εικόνα! Τόσο κοντά οι λαοί … όσο ένα νανούρισμα! Τα παιδιά κοιμούνται με τον ίδιο τρόπο, σε όλες τις γλώσσες!
Τη συγκίνηση διαδέχεται η έκπληξη και οι χαρούμενες φωνές. Πανέμορφα παιδιά από τη “Χορωδία της Κιβωτού του Κόσμου” ξεχύνονται στο πάνω μέρος της σκηνής, μιλώντας και ουσιαστικά ψάλλοντας «Τι σε μέλει εσένανε από πού είμαι εγώ…». Άπαντες οι ερμηνευτές και πάλι, δεξιά και αριστερά της σκηνής, τραγουδώντας μαζί με τα παιδιά. Ένα φινάλε συγκινητικό, γεμάτο χρώμα, χαμόγελα, ελπίδα, χαρά. Και εμείς ως θεατές και ακροατές, με ένα αίσθημα πληρότητας που σπάνια νιώθουμε πια σε ανάλογες μουσικές εκδηλώσεις.
Μια παράσταση μαγευτική που τα είχε όλα! Συγκίνηση, έντονα συναισθήματα, δύναμη, ενέργεια, ανεπανάληπτες ερμηνείες, πολλές μουσικές και οπτικές αλλαγές, διαφορετικές και ευφάνταστες ενορχηστρώσεις, ένα εξαίρετο οπτικό υλικό που ενίσχυε τη μουσική και τα τραγούδια, τον ανεπανάληπτο Soloup να ζωντανεύει επί σκηνής τα σκίτσα του. Μια παράσταση με αισθητική και μέτρο, φτιαγμένη με μεράκι.
Χθες και σήμερα … Κρήτη και Σμύρνη …
Ναι! H ομάδα «Παίζουμε Οικολογικά & Διαπολιτισμικά» κατάφερε να ενώσει με απόλυτα επιτυχημένο τρόπο, με γνώση και σεβασμό, με τόλμη και φρέσκια ματιά το παρελθόν με το παρόν και να μας ταξιδέψει, να μας συγκινήσει, να μας διδάξει, να μας πάει ένα βήμα παραπέρα.
Περιμένουμε με χαρά και- τολμώ να πω- ανυπομονησία το νέο τους μουσικό βίντεο και ελπίζουμε αυτή η τόσο όμορφη, δουλεμένη και συγκινητική παράσταση να ταξιδέψει τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Γιατί αυτή την Ελλάδα νιώθουμε όλοι ότι έχουμε στην καρδιά μας!
ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Σχολιάστε