Κοιτάζοντας μέσα από «το κρύσταλλο του κόσμου»!

19/1/2017
Σχολιάστε

Γράφει η Αρετή Κοκκίνου

Πριν από λίγες ημέρες παρά το χιόνι που σκέπαζε το κέντρο της Αθήνας, κατάφερα να είμαι κι εγώ να είμαι από τους ουκ ολίγους θεατές και ακροατές της παρουσίασης του δίσκου τριών συντελεστών, στους οποίους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια για το τελικό αποτέλεσμα του βιβλίου-cd που τιτλοφορείται «Το κρύσταλλο του κόσμου».

Και τα δέκα κομμάτια του θεματικοί αυτού cd, δέκα ιστορίες γυναικών-συμβόλων, από τη Μήδεια ως την Ιφιγένεια, αποδόθηκαν ζωντανά, πιστά στην ενορχηστρωτική γραμμή του δίσκου. Ο συνθέτης Γιώργος Καγιαλίκος επένδυσε με λυρισμό και συνέπεια τον ποιητικό και συγκινητικό λόγο του Γιάννη Ευθυμιάδη, ενώ η Βικτωρία Ταγκούλη αντεπεξήλθε πολύ καλά, τόσο τεχνικά όσο και ερμηνευτικά σε μια δουλειά που φαίνεται πως έχει αγαπήσει ιδιαίτερα... Εν γένει, μια πολύ καλά δεμένη συνεργασία των τριών βασικών συντελεστών.

Το ύφος που δόθηκε ενορχηστρωτικά είναι αρκετά λόγιο, με τη συμβολή των καλών μουσικών που ανέβηκαν στη σκηνή του Ιανού. Αναλυτικά έπαιξαν οι:

Άντζελα Βασιλακοπούλου: μαντολίνο (αντί της Βιβής Γκέκα που έπαιξε στο δίσκο)

Γιώργος Βεντουρής: κοντραμπάσο

Διονύσης Βερβιτσιώτης: βιολί

Μαρίνος Γαλατσινός: πνευστά

Γιώργος Μπεχλιβάνογλου: κιθάρα

Η συναυλία, ενώ μου θύμισε (κυρίως λόγω των ορχηστρωτικών επιλογών του Γιώργου Καγιαλίκου) την ατμόσφαιρα των τραγουδιών του Χατζιδάκι, δεν μου έδωσε καθόλου την αίσθηση του παρωχημένου ή της αντιγραφής Χατζιδακικών μουσικών στοιχείων, που παρατηρώ σε άλλες παρόμοιες δουλειές. Αντίθετα, υπήρχε φρεσκάδα, συναίσθημα και συγκίνηση που τελικά είναι τα ζητούμενα του ακροατή πέρα από τις εκάστοτε αναλύσεις.