Ενθουσιασμός στην Τεχνόπολη με Κανά και Γόη του Θησείου
«Ένα υπέροχο καλοκαίρι κύλησε και ήρθε αυτή η βραδιά που το τραγούδι θα είναι σαν προσευχή». Ο πρόλογος από την ίδια την οικοδέσποινα και η γιορτή ξεκίνησε.
Χαμογελαστή, όμορφη, αέρινη, αλλά και χαμαιλεοντική σε ένα ευρύ τραγουδιστικό φάσμα η Μελίνα μάς εντυπωσίασε! Πάντα με μία φωνή καλογυμνασμένη και έτοιμη να απλωθεί στο πεντάγραμμο, για να αποδώσει στίχους με βαθύ νόημα, συναίσθημα και ως εκ τούτου ερμηνευτικές απαιτήσεις…
Η αρχή έγινε με τον «Τρυγητή» και συνέχισε με επιτυχίες όπως: «Μιλώ για 'σένα», «Φωτιά», «Να βάλω τα μεγαξωτά».
«Το αδέρφι» της –όπως την αποκάλεσε-, Λιζέτα Καλημέρη, ασφαλώς και ήταν παρούσα!
«Το να έχεις αδελφή τη Μελίνα είναι κάτι πολύ ζωντανό!», είπε χαριτολογώντας και μάς χάρισε το «Πάντα υπάρχει κάτι», το «Σαν του καραβιού την πλώρη» και το «Ήταν αέρας». Λίγα λεπτά αργότερα Μελίνα και Λιζέτα ερμήνευσαν, όπως όταν ήταν μαθήτριες, «Το τραγούδι μου» σε στίχους Σέβης Τηλιακού και μουσική Gragam Nash.
«Όταν ήρθε πριν από χρόνια στο καμαρίνι μου μού είπε ότι είναι θαυμάστριά μου! Σήμερα εγώ δηλώνω θαυμάστριά της», λόγια της Κανά για τη δεύτερη προσκεκλημένη της, τη Μαρία Παπαγεωργίου. Μία άκρως ζωηρή παρουσία πάνω στη σκηνή με κρυστάλλινη φωνή τραγούδησε τα «Λόγια κεντημένα», το «Τσάμπασιν», ξεσηκώνοντας μία ολόκληρη Τεχνόπολη και το «Πουλάκι». Το «Όταν τραγουδώ» διά στόματος Μελίνας και Μαρίας ομολογουμένως αποτέλεσε φοβερή διφωνία της βραδιάς.
«Η επόμενη φίλη, όταν δεν ασχολείται με το θέατρο και αποφασίζει να πιάσει το μικρόφωνο με ανατριχιάζει». Μάρθα Φριντζήλα επί σκηνής κυριολεκτικά να «κεντάει» τη «Βάρκα μου μπογιατισμένη» a cappella και να μας ανατριχιάζει με τα απίστευτα γυρίσματα και το εύρος της φωνής της. Για τη συνέχεια η κατάσταση έγινε πιο "αντί" με τα «Εγώ δεν πάω Μέγαρο» και την «Περσεφόνη», ενώ για το τέλος η σύμπραξη Κανά- Φριντζήλα στο «Νανούρισμα» του Λόρκα σε απόδοση Λευτέρη Παπαδόπουλου και μουσική Χρήστου Λεοντή, μάς απέδειξε ότι μιλάμε για 2 τεράστιες καλλιτέχνιδες.
Η τέταρτη καλεσμένη της βραδιάς, Φωτεινή Βελεσιώτου, ανέβηκε στη σκηνή με το ντοσιέ της. «Ας μην ξεχνάμε ότι Φωτεινή είναι δασκάλα! Νιώθω ότι μέσα στη φωνή της ζούνε όλοι οι αιώνες!», προλόγισε η Μελίνα και την άφησε μόνη, να μας μαγέψει με το φοβερό τραγούδι σε στίχους Μιχάλη Μπουρμπούλη και μουσική Δημήτρη Λάγιου, «Θα με δικάσει» και βεβαίως με τις «Μέλισσες» και τη «Στάχτη». Ο ντουετικός επίλογος δόθηκε δικαίως με το «Μ' αεροπλάνα και βαπόρια» του Νιόνιου.
Για το τέλος έμεινε η « δεύτερη αδελφή και σταθερή συνοδοιπόρισσά της», Ελένη Τσαλιγοπούλου! Ο τρόπος που συνεννοούνται και ταιριάζουν αυτές οι 2 γυναίκες στις ζωντανές τους εμφανίσεις είναι μοναδικός! Αλληλοσυμπληρώνονται χωρίς να αλληλοαναιρούνται! Κατά μόνας η Τσαλιγοπούλου ερμήνευσε «Στης Νάουσας το κάστρο» και «Να μ' αγαπάς», ενώ η συνύπαρξή της με τη Μελίνα ήταν αφιερωματική στο Νίκο Παπάζογλου με τα κομμάτια: «Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια» και «Βαρδάρης».
«Τα ματόκλαδά σου λάμπουν», «Η βάρκα μας η κουρελού» και «Σαν αερικό» ήταν τα κομμάτια που ανέβασαν όχι μόνο τις 6 κυρίες στη σκηνή της Τεχνόπολης, αλλά και τη διάθεση όλων εμάς που είχαμε συγκεντρωθεί ασφυκτικά από κάτω και χειροκροτούσαμε μανιωδώς!
Στον απόηχο της βραδιάς της Μελίνας στο Γκάζι έχουμε να αναφέρουμε τα εξής:
Η Κανά είναι μία ερμηνεύτρια που, επειδή αγαπάει τόσο πολύ αυτό που κάνει, το έχει καλλιεργήσει, μελετήσει και εξελίξει! Ερμηνεύει αβίαστα εμπνεύσεις του Θανάση Παπακωνσταντίνου, του Τσατσόπουλου, του Χρονά, του Σταυρακάκη, του Ρασούλη, του Ξαρχάκου, του Πάνου και τόσων άλλων! Δεν έχει ανάγκη να αποδείξει τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο! Το ντύσιμό της και η κίνησή της πάνω στη σκηνή δυσεύρετα, αλλά αξιοσημείωτα! Αναλλοίωτη, ευτυχισμένη και σίγουρη! Όλο αυτό περνάει και στους εκάστοτε συνεργάτες της, όπως αυτή τη φορά στο «Γόη του Θησείου»!
Παναγιώτης Μανουηλίδης στις διασκευές, την ενορχήστρωση και το μπάσο, Θάνος Καζαντζής στα τύμπανα, Κώστας Νικολόπουλος στις κιθάρες, Νίκος Παπαϊωάννου στο τσέλο και το λαούτο και Γιώργος Δούσος στα πνευστά είναι μία ομάδα απόλυτα δεμένη και συντονισμένη που σκύβει με σεβασμό σε παλαιότερες γνωστές επιτυχίες που χρόνια τώρα μάς καθορίζουν, αλλά και με τόλμη σε διασκευασμένα κομμάτια όπως: «Στυλίτης» και «Αλεξάνδρα»του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Αυτή τη φορά βρέθηκε μαζί τους και ο πολύπλευρος Παναγιώτης Τσεβάς σε τραγούδι και ακορντεόν.
Το encore της βραδιάς δόθηκε από την οικοδέσποινα Μελίνα με το «Δρόμοι παλιοί» των Αναγνωστάκη –Θεοδωράκη… ίσως γιατί μετά από τέτοιες συναυλίες είναι σαν να κρατάμε μία… σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μας παλάμες!
Καλό φθινόπωρο να έχουμε!
ΟΛΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Σχολιάστε